Dag 31, 15/16 augustus: New York JFK - Brussel Airport

Temperatuur: overdag lekker met af en toe zon, vroeg in de avond hoosbuien en onweer.

Tja, en zo waren we vanmorgen allemaal om een uur of 5 weer wakker. Allemaal krakkemikkig, rode oogjes, wallen en kippenvel. Had zelf in ieder geval niet meer dan zo’n 1,5 uur geslapen. Ik lag met m’n hoofd op de videocamera, in de kou, met het licht aan en om de haverklap een omroepster. Eerst maar even bij Starbucks koffie gehaald om warm te worden en Stijn gefeliciteerd want die werd vandaag 11 jaar. Hieperdepiephoera! Zo’n verjaardag heeft niemand!
En toen stond ons nog een hele lange dag voor de boeg. Zijn nog bij de bagage-afdeling geweest om te vragen hoe het nu verder ging met onze bagage. Volgens deze mevrouw was alles in orde en zou onze bagage met hetzelfde vliegtuig mee gaan als wij. Ook nog even een formulier ingevuld om te kijken of mijn vest nog is gevonden. Dat was ik een maand geleden verloren op JFK. Zou leuk zijn als ik het toch nog thuis gestuurd kan krijgen.
Luc is met Steven nog New York in geweest. Nadien en Stijn zijn op een bankje gaan zitten en wij hebben wat rondgelopen. Om 11.30 uur zijn we weer door de douane gegaan. We wilden nl bijtijds bij de Gate zijn om in te checken en zodoende zeker te zijn van een plaats in het vliegtuig. Ons gezin werd er willekeurig uitgehaald voor een uitgebreide controle. Schoenen uit, riem af. Daarna fouilleren. We mochten kiezen: of voor een speciale röntgenmachine poseren, of fouilleren door een douanebeambte. Wij kozen allemaal voor de machine. Toen de handbagage erdoor en bij een rugzak bleef de machine piepen. Weer de rugzak erdoor, weer piepen. Toen alles eruit gehaald: mijn portemonnee, videocamera en een zooi frutsels. Hij bleef piepen. Ze konden echter niets ontdekken. De douane wist ook niet waarom het apparaat zo piepte, want alle andere keren was het goed gegaan. Het kon zijn dat er een heel klein beetje van iets aan onze tas was gekomen. De apparatuur is nl. heel gevoelig. Was blij dat ik ’s nachts deze tas als kussen had gebruikt. Zo wist ik zeker dat er niemand kon zijn geweest die iets had uitgevoerd met onze bagage. Uiteindelijk mochten we gelukkig door. Hierna hebben we geloof ik iedere Gate van Terminal 3 gezien. Iedere keer zou het vliegtuig weer van een andere Gate vertrekken. Wij konden er eigelijk wel om lachen want we hadden tijd genoeg en verveelden ons dood. Onze eindbestemming was uiteindelijk Gate 2. Daar waren we ruim op tijd want we wilden zo vroeg mogelijk inchecken en zeker zijn van een plek in het toestel. We hadden vandaag al aan verschillende Delta-medewerkers gevraagd over deze vlucht en allemaal zeiden ze dat we pas om 5.55 pm konden inchecken. Maar goed dat we vroeg waren, want inchecken ging dus al vanaf 5.30 pm. Voor hetzelfde geld zouden we daardoor weer niet mee kunnen. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten en klaar waren voor vertrek, barste er een hoosbui en flinke onweer los. We waren allemaal benauwd dat het vliegveld weer gesloten zou worden en dat we nog een nacht moesten blijven. Uiteindelijk kreeg de piloot na 1,5 uur wachten toch toestemming om te vertrekken! Het eerste stuk hadden we flinke turbulentie. Krijg daar helemaal de rambam van. Had weer een pleister achter m’n oor tegen reisziekte. Helpt geweldig, maar vliegen blijf ik afschuwelijk vinden.
Toen we eenmaal boven de wolken waren werd het gelukkig weer rustig. Wel een paar minuutjes boven België weer wat turbulentie gehad.
Landen ging prima. Toen naar de bagageband. Hadden toch allemaal wel een beetje de zenuwen of onze bagage er echt zou zijn. Het duurde wel even, maar uiteindelijk toch alle bagage van de band kunnen plukken.
Onze taxichauffeur stond al te wachten. Die hadden we gisteren nog gemeld dat we een dag later aan zouden komen. Ook dat was dus goed doorgekomen. De auto stond nog netjes op de parkeerplaats van het hotel, dus ook dat was goed gegaan. Maar het ging natuurlijk niet helemaal vlekkeloos: De accu was leeg. Wij hebben een Citroën C5 en die verbruikt ook wat stroom als hij stilstaat. Heeft iets te maken met de speciale vering. Eerst nog geprobeerd met startkabels en de auto van de taxichauffeur, maar dat lukte niet. Toen aanduwen, lukte ook niet. Uiteindelijk de hulp van Citroën ingeroepen. Binnen 40 minuten was er iemand en binnen 40 tellen startte de auto. Zijn allemaal een beetje gaar, want de laatste 48 uur hebben we maar heel weinig geslapen. Och, dat halen we wel weer in.
Het eind van onze vakantie was dus niet zo geweldig. Onze vakantie zelf is FANTASTISCH geweest. We kijken er met veel plezier op terug.

Dag 30, 14 augustus: Los Angeles - New York JFK

Temperatuur: 26 graden Celcius

Nou dacht ik toch echt dat het verhaaltje over de terugreis een saai iets zou worden. Nou, nevernooitammehoelajakkiebakkieechtnie! Het begin ging prima. Ik had de wekker gezet op 4.15 uur, want we moesten de shuttlebus hebben van 5.00 uur. We waren dus netjes drie uur van te voren aanwezig op JFK en mochten daar achteraan sluiten in een flinke rij. Het ging nog redelijk snel, dus dat viel mee. Lastig was wel dat we bij het inchecken niet direct de koffers af konden geven zoals op de heenreis in Brussel. Nee, na het inchecken moesten we met onze 5 stuks bagage en 4 stuks handbagage even verderop de koffers afgeven bij band nr. 1. Helaas stond hier alles al vol, dus moesten we met het hele zooitje naar band nr. 2. Maar ach, hoe bijzonder, ook deze was al vol en moesten we naar band nr. 3. Hier konden we de koffers afgeven, maar we mochten niet voorlangs het lintje en moesten dus helemaal omlopen met onze 898 kg. bagage! Daarna konden we door naar de paspoortcontrole. Wat leuk, ook daar een rij. Was er nog een Pakistaanse familie die even heel vriendelijk voor kwam piepen, dus wij weer even voor terug gepiept. Toen door naar de gate. Nog even een broodje gekocht want we hadden nog niets gegeten. Het eerste deel van de vlucht ging eigenlijk wel voorspoedig. Totdat we ter hoogte van Chicago vlogen. We zagen op de schermpjes dat het vliegtuig een rondje ging vliegen. En daarna nog een rondje. Toen weer een stukje de goede richting uit, en toen weer een rondje. Even daarna kwam de piloot met de hartverwarmende opmerking dat het vliegveld van JFK gesloten was wegens hevige hoosbuien, storm en bliksem, en dat we uit moesten wijken naar het vliegveld van Syracuse. Syracuse ligt zo’n 450 km. ten noordwesten van New York, vlakbij de Canadese grens. Daar zou het vliegtuig bijtanken en wachten op verdere instructies. Aangekomen op het vliegveld meldde de stewardess ons dat er drinken en pizza op ons stond te wachten in de vertrekhal. Dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze werd er helemaal blij van. Wij iets minder. Wij zouden nl. oorspronkelijk om 5.00 pm aankomen, en om 7.30 pm zouden wij verder vliegen naar Brussel! Iedere keer werd er omgeroepen dat het vliegveld nog steeds gesloten was en dat we moesten wachten op verdere instructies. Uiteindelijk kregen we om 8.45 pm te horen dat we weer op konden stijgen. De piloot vertelde ons nog dat er een kansje was dat mensen hun aansluiting nog zouden halen omdat alles op JFK vertraging had opgelopen. Helaas was onze aansluiting er toch al vandoor zonder ons. BALEN! En toen kregen we te maken met de niet zo klantvriendelijkheid van Delta Airlines, waar wij mee vlogen. Voor een hotelvergoeding kwamen wij niet in aanmerking omdat het niet hun schuld was, maar de schuld van het weer. Erg vervelend voor u, maar ik moet nu een andere klant helpen. Onze volgende vlucht zou de volgende dag om 6.55 pm gaan. We kregen onze boardingpassen al, maar zonder stoelnummer want de vlucht was overboekt en dus was het nog niet eens zeker dat we morgen wel mee zouden kunnen! Tot ziens. Ondertussen hadden wij kennis gemaakt met een Belgische familie; Luc, Nadien, Stijn en Steven. Hebben de koppen bij elkaar gestoken en probeerden om met 2 gezinnen een hotel te zoeken. Het volgende probleem: er is beneden een hotelinformatiebalie. We konden daar naar toe gaan. Er was echter één klein probleempje: als wij naar beneden zouden gaan dan mochten wij niet meer terug naar boven. M.a.w.: als we geen hotel zouden kunnen vinden, dan moesten we buiten blijven. Toen maar boven op zoek gegaan naar een telefoonboek zodat we het zelf konden regelen. Helaas, geen telefoonboek en onze laptop kon op de een of andere manier geen verbinding maken met internet. Terug naar de Delta-balie voor een telefoonboek. Hadden ze niet, we moesten maar naar beneden naar de hotelinformatiebalie. Toen maar weer heel vriendelijk tandenknarsend de meneer duidelijk gemaakt dat we dan niet meer terug naar boven konden. Uiteindelijk heeft hij ons toen toch een paar telefoonnummers van hotels kunnen geven. Daar hebben we zo lang met iemand aan de telefoon gehangen, dat de 2 kamers die hij eerst nog vrij had, ondertussen al vergeven waren. We hadden dus 15 minuten voor Jan met de korte achternaam met deze meneer aan de telefoon gehangen. De meneer van Delta zei ook al dat er weinig kans was nog een hotelkamer te vinden. Er waren nl. 70 vluchten die vanwege het noodweer niet konden vertrekken. En al deze mensen wilden natuurlijk naar een hotel. Toen hebben we besloten om er maar het beste van te maken en ergens een plekje te zoeken waar we een beetje rustig konden liggen. We zijn toen om een uurtje of twee ’s nachts ergens boven beland op de bankjes van Burger King. Hebben daar een beetje liggen dutten, want het was behoorlijk koud. Was enorm blij dat ik onze vesten niet in de koffer had gedaan, maar dat we ze aan hadden.
En zo kwam het dat deze dag ineens niet meer de laatste dag van ons reisverhaal zou worden!

Dag 29, 13 augustus: Los Angeles

Temperatuur: 28 graden Celcius

Vanmorgen weer de wekker gezet op 6.30 uur zodat we bijtijds bij Moturis konden zijn. De laatste spullen ingepakt, na het ontbijt het laatste broodbeleg weggegooid en opgeruimd. Onze Canadese buren konden we nog blij maken met het koffiezetapparaat, de stoeltjes en de nodige levensmiddelen en ijsjes. We hadden geen last van drukte op de weg en waren om 9.00 uur bij Moturis. De controle stelde weinig voor. Wel even de gebreken doorgegeven: de deur die alleen nog maar van binnenuit open kan, de hordeur die niet meer vast zit aan de buitendeur en de aux batteries die de laatste 2 dagen niet meer werkt zodat we onderweg geen stroom hadden. Alles bij elkaar viel Moturis wel een beetje tegen. Een camper met al 70.000 mile op de teller van 4 jaar oud hadden we eigenlijk niet verwacht. Het is toch leuker om een nieuwere camper te hebben. De camper was voor de rest wel redelijk oké. Koelkast, oven en magnetron werkte goed, ons bed sliep lekker. De stoelen van de dinette waren wel weer hel erg doorgezakt. Maar onze vakantie was heerlijk.
Om 9.15 uur waren we al helemaal klaar. Er zou een taxi gebeld worden om ons naar het Crowne Plaza Hotel te brengen. Helaas kwam de taxi pas om 10.45 uur. Heel vervelend. Je zit maar te wachten. Uiteindelijk kwam de taxi met een hele vriendelijke mevrouw achter het stuur. Zij kon er ook niets aan doen. In onze taxi reed ook nog een Belgische meneer mee die op het vliegveld afgezet moest worden. Een beetje een vervelende kletskous die enorm door zat te ratelen over de meest oninteressante dingen. Meneer: als u dit soms leest, ’t gaat niet over u hoor, ’t gaat over een andere meneer!
Na het inchecken in het hotel hebben we eerst even beneden een Starbucks koffie gehaald. Dat zal ik in Nederland zeker gaan missen: Caramel Macciato. Na de koffie zijn we met de Ocean Express Trolley naar het strand gegaan. Zwemkleding hadden we niet mee genomen dus Jerry en Julian zijn met kleding en al de zee ingedoken. ’t Was heerlijk weer. Daarna met de Trolley doorgereden naar het Manhattan Village Shopping Center. Daar nog even nieuwe teenslippers gekocht, want de mijne zijn niet helemaal heel meer. Ook nog even geshopt voor een collega van Jerry. Daarna terug naar het hotel. De mannen moesten even de kilo’s zand van zichzelf afspoelen. Daarna naar de Burger King gelopen en gegeten. Terug naar het hotel, nog even koffie gehaald en de foto’s op de pc gezet. Nog even m’n verhaaltje schrijven en dan vanavond niet te laat naar bed want we moeten morgenochtend om 5.30 uur aanwezig zijn op het vliegveld.
Dit was dus mijn laatste verhaaltje vanuit Amerika.

Dag 28, 12 augustus: Universal Studios

Temperatuur: 30 graden Celcius
Vandaag gereden: 80 mijl / 127 km.

Vanmorgen de wekker op 6.30 uur gezet om een beetje bijtijds in Universal Studios te zijn. Het douchen op de camping viel tegen, zeker gezien de prijs die je moet betalen om hier te staan. In het ene gebouw was maar één douche die werkte en het andere gebouw was oud, lelijk en niet schoon. Overigens vond de rest van de familie het nogal meevallen, dus misschien dat ik overdrijf of dat het aan mijn ochtendhumeur lag.
Om 8.25 uur vertrokken richting Studios. Nog een beetje last gehad van de ochtendspits. Na de afslag Universal City was het even zoeken omdat er niets meer aangegeven stond. We hadden Front of Line passen, d.w.z. dat je niet in de rij hoeft te staan en vaak vooraan mag zitten. Dat was ideaal! Omdat we toch al lekker geld aan het uitgeven waren hadden we ook maar gekozen voor een iets duurdere parkeerplaats, zodat we vlak bij de ingang stonden. De FOL-passen hadden we een paar maanden geleden al via internet besteld en dat was maar goed ook want wij hadden er €109 voor betaald en nu waren ze aan de kassa €139. Het weer was ideaal met een lekker zonnetje en een beetje wind. We hebben alles kunnen doen wat we wilden, behalve Waterworld. Jerry en de kids hebben The Simpsons Ride zelfs twee keer gedaan. Ik heb beide keren in het zonnetje op hun zitten wachten omdat ik nogal snel ziek word in dat soort enge dingen. Eigenlijk was alles even leuk. Aan het begin van de avond nog even in het park gegeten en toen zijn we vertrokken. ’t Is toch behoorlijk vermoeiend zo’n dag.
Gisteravond nog even via internet een camping geboekt in Anaheim omdat dat het dichts bij het inleveradres van de camper ligt. De camping licht vlak bij Disneyland en we hebben dus nog mee kunnen genieten van het vuurwerk. Het was het mooiste vuurwerk wat ik ooit heb gezien. Nog een paar foto’s van gemaakt. Daarna nog de laatste spullen ingepakt en schoongemaakt. ’t Is nu bijna 23.00 uur dus dadelijk lekker slapen en morgen weer vroeg op. We willen de camper om een uurtje of negen inleveren en worden dan afgezet bij het hotel waar we morgen de laatste dag in Amerika doorbrengen.

Dag 27, 11 augustus: Pismo Beach - Malibu

Temperatuur: We begonnen vanmorgen met bewolking en kou, onderweg wisselend bewolkt en zonnig. In Malibu zonnig en 26 graden Celcius.
Vandaag gereden: 175 mijl / 282 mijl

Vanmorgen buiten ontbeten, maar wel met een vest aan want het was bewolkt en behoorlijk fris. Om 10.15 uur vertrokken. Weer verder over de kustweg. Nog even een stukje omgereden om naar Solvang te gaan. Dat is een Deense nederzetting. Heel leuk met timberwoodframe huisjes. We zijn er 16 jaar geleden ook geweest. Daar een poosje rondgelopen, koffie gedronken en voor de kinderen een ijsje op een terrasje in het zonnetje. Daarna weer verder. Om 15.30 uur kwamen we aan op Malibu Beach RV Park, een camping aan de oceaan (er zit nog wel een weg tussen) waar het heerlijk zonnig was. Wij hebben een plek met uitzicht over zee. Heel mooi. En toen werd het hard werken. Voor de laatste keer gewassen, zodat we zo weinig mogelijk vuile was mee terug moeten nemen. Daarna alles ingepakt en schoon gemaakt omdat we daar morgen geen tijd voor hebben. Om een uurtje of zeven waren we daar mee klaar en ben ik eten gaan koken. Lekker spaghetti gemaakt. Na het eten en de afwas nog even naar de zee gelopen. Jerry en de kids zijn nog even met de blote voetjes in het water geweest. Daarna lekker koffie gedronken en even gekeken voor een camping voor morgenavond en nog even de openingstijden van Universal Studios opgezocht. ’t Is nu 23.15 uur en ik ga nog even kijken of ik m’n verhaaltje nog online kan zetten.

Dag 26, 10 augustus: San Fancisco - Pismo Beach

Temperatuur: Heel wisselend. Vanmorgen in San Francisco zonnig en warm, onderweg mist, kou, warmte, zon. In Pismo Beach zonnig en 23 graden Celcius.
Vandaag gereden: 274 mijl / 441 km.

Na het douchen vanmorgen lekker buiten in het zonnetje een bakje koffie gedronken en zitten lezen terwijl de rest nog in bed lag. Het komt niet zo vaak voor dat we even rustig kunnen zitten. Na het ontbijt zijn we om 10.40 uur vertrokken. Eerst nog even getankt. We zijn via de Golden Gate Bridge richting het zuiden vertrokken. Helaas was er weer mist, dus geen duidelijke foto’s kunnen maken. Het was ontzettend druk op de brug. Aan de ene kant van de brug reden de fietsers, aan de andere kant liepen de wandelaars. Het waren er zo veel dat ze bijna in file moesten lopen. Het was behoorlijk druk op de weg voor een zondag. Een hoop mensen gingen waarschijnlijk een dagje naar de kust. Vooral tot aan Santa Cruz was het druk. Wij moesten net voor Santa Cruz afslaan. Dat was maar goed ook want op dat moment begon de file. Die hadden we dus mooi net ontlopen. Onderweg in Carmel nog even boodschappen gedaan. De reis over de kustweg was erg mooi. Onderweg nog een paar keer gestopt om te filmen en foto’s te maken. Tegen 19.00 uur kwamen we aan in Pismo Beach. We hadden hier geen camping besproken, maar gelukkig hadden ze nog plaats. De camping ligt aan een kanaal naar de zee en we hebben een mooie plaats aan het water. Even een rose’tje gedronken en toen de bbq aangestoken. Lekker gegeten. Terwijl de kids de afwas mochten doen hebben wij een rondje over de camping gelopen. Voor zover we hebben kunnen zien zijn we de enige Nederlanders op deze camping. We staan echt tussen de Amerikanen en tussen enorme joekels van campers en caravans. Zitten nu lekker aan de koffie. Vanavond misschien nog een spelletje kaarten en morgen op weg naar Malibu.

Dag 25, 9 augustus: San Francisco

Temperatuur: 23 graden Celcius

Toen we gisteravond naar bed gingen kwam Jerry er ineens achter dat het morgen (vandaag dus) zaterdag zou zijn, en dat de Ferry dan op andere tijden zou varen. Zo kwamen we er dus net op tijd achter dat de eerste Ferry pas om 8.40 uur zou varen, terwijl we om 8.30 uur aanwezig moesten zijn bij de Ferry naar Alcatraz. We moesten dus snel op zoek naar een alternatief, en dat zou de bus worden. De bus zou om 7.00 uur vertrekken, dus moesten we om 6.45 uur de deur al uit! Dat is heel vroeg. De wekker moesten we dus op 5.15 uur zetten. En dat in de vakantie. We hadden die tijd wel nodig, want nadat we in San Francisco uitgestapt waren moesten we alles bij elkaar nog wel een half uur lopen naar Pier 33, waarvandaan de Ferry naar Alcatraz vertrok. We hebben daar de Audiotour gedaan. Je krijgt dan een koptelefoon op met uitleg, zodat je in je eigen tempo de rondleiding kunt doen. De tour was in het Nederlands, en was heel interessant. We hebben zo’n 2,5 uur op het eiland doorgebracht. Daarna zijn we naar Pier 39 gelopen. Heel toeristisch en heel veel winkeltjes. Daarna doorgelopen naar Fisherman’s Wharf. En vervolgens naar Chinatown, Nob Hill, Financial District, Telegraph Hill, weer Pier 39 en weer Fisherman’s Wharf. En dat alles te voet! De Golden Gate Bridge was helaas nog steeds verstopt in de mist, dus de foto’s hiervan zijn nogal vaag. Erg jammer, maar helaas. Ondertussen hadden we trek gekregen en rondgekeken waar we konden eten. Helaas zijn er een paar gezinsleden onder ons die niet van vis houden en dan valt het niet mee om iets eetbaars te vinden. We hadden al besloten om eerst maar met de bus terug te rijden naar de camping en daar naar een restaurantje te zoeken, toen we een pizzeria tegen kwamen waar we naar binnen zijn gegaan. Het eten was redelijk. We hebben wel eens lekkerder pizza’s gegeten, maar ja dat weet je ook niet van te voren. Na het eten op zoek naar de bushalte, was ook weer een half uurtje lopen. Flink moeten zoeken en daardoor de bus van 19.30 uur gemist. De bus van 20.00 uur gelukkig nog wel gehaald, dus we waren redelijk op tijd terug met knalrode konen want het lijkt dan wel niet warm door de flinke wind, maar het zonnetje scheen wel! In de camper nog even koffie gedronken en toen lekker het mandje in gegaan.