Dag 31, 15/16 augustus: New York JFK - Brussel Airport

Temperatuur: overdag lekker met af en toe zon, vroeg in de avond hoosbuien en onweer.

Tja, en zo waren we vanmorgen allemaal om een uur of 5 weer wakker. Allemaal krakkemikkig, rode oogjes, wallen en kippenvel. Had zelf in ieder geval niet meer dan zo’n 1,5 uur geslapen. Ik lag met m’n hoofd op de videocamera, in de kou, met het licht aan en om de haverklap een omroepster. Eerst maar even bij Starbucks koffie gehaald om warm te worden en Stijn gefeliciteerd want die werd vandaag 11 jaar. Hieperdepiephoera! Zo’n verjaardag heeft niemand!
En toen stond ons nog een hele lange dag voor de boeg. Zijn nog bij de bagage-afdeling geweest om te vragen hoe het nu verder ging met onze bagage. Volgens deze mevrouw was alles in orde en zou onze bagage met hetzelfde vliegtuig mee gaan als wij. Ook nog even een formulier ingevuld om te kijken of mijn vest nog is gevonden. Dat was ik een maand geleden verloren op JFK. Zou leuk zijn als ik het toch nog thuis gestuurd kan krijgen.
Luc is met Steven nog New York in geweest. Nadien en Stijn zijn op een bankje gaan zitten en wij hebben wat rondgelopen. Om 11.30 uur zijn we weer door de douane gegaan. We wilden nl bijtijds bij de Gate zijn om in te checken en zodoende zeker te zijn van een plaats in het vliegtuig. Ons gezin werd er willekeurig uitgehaald voor een uitgebreide controle. Schoenen uit, riem af. Daarna fouilleren. We mochten kiezen: of voor een speciale röntgenmachine poseren, of fouilleren door een douanebeambte. Wij kozen allemaal voor de machine. Toen de handbagage erdoor en bij een rugzak bleef de machine piepen. Weer de rugzak erdoor, weer piepen. Toen alles eruit gehaald: mijn portemonnee, videocamera en een zooi frutsels. Hij bleef piepen. Ze konden echter niets ontdekken. De douane wist ook niet waarom het apparaat zo piepte, want alle andere keren was het goed gegaan. Het kon zijn dat er een heel klein beetje van iets aan onze tas was gekomen. De apparatuur is nl. heel gevoelig. Was blij dat ik ’s nachts deze tas als kussen had gebruikt. Zo wist ik zeker dat er niemand kon zijn geweest die iets had uitgevoerd met onze bagage. Uiteindelijk mochten we gelukkig door. Hierna hebben we geloof ik iedere Gate van Terminal 3 gezien. Iedere keer zou het vliegtuig weer van een andere Gate vertrekken. Wij konden er eigelijk wel om lachen want we hadden tijd genoeg en verveelden ons dood. Onze eindbestemming was uiteindelijk Gate 2. Daar waren we ruim op tijd want we wilden zo vroeg mogelijk inchecken en zeker zijn van een plek in het toestel. We hadden vandaag al aan verschillende Delta-medewerkers gevraagd over deze vlucht en allemaal zeiden ze dat we pas om 5.55 pm konden inchecken. Maar goed dat we vroeg waren, want inchecken ging dus al vanaf 5.30 pm. Voor hetzelfde geld zouden we daardoor weer niet mee kunnen. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten en klaar waren voor vertrek, barste er een hoosbui en flinke onweer los. We waren allemaal benauwd dat het vliegveld weer gesloten zou worden en dat we nog een nacht moesten blijven. Uiteindelijk kreeg de piloot na 1,5 uur wachten toch toestemming om te vertrekken! Het eerste stuk hadden we flinke turbulentie. Krijg daar helemaal de rambam van. Had weer een pleister achter m’n oor tegen reisziekte. Helpt geweldig, maar vliegen blijf ik afschuwelijk vinden.
Toen we eenmaal boven de wolken waren werd het gelukkig weer rustig. Wel een paar minuutjes boven België weer wat turbulentie gehad.
Landen ging prima. Toen naar de bagageband. Hadden toch allemaal wel een beetje de zenuwen of onze bagage er echt zou zijn. Het duurde wel even, maar uiteindelijk toch alle bagage van de band kunnen plukken.
Onze taxichauffeur stond al te wachten. Die hadden we gisteren nog gemeld dat we een dag later aan zouden komen. Ook dat was dus goed doorgekomen. De auto stond nog netjes op de parkeerplaats van het hotel, dus ook dat was goed gegaan. Maar het ging natuurlijk niet helemaal vlekkeloos: De accu was leeg. Wij hebben een Citroën C5 en die verbruikt ook wat stroom als hij stilstaat. Heeft iets te maken met de speciale vering. Eerst nog geprobeerd met startkabels en de auto van de taxichauffeur, maar dat lukte niet. Toen aanduwen, lukte ook niet. Uiteindelijk de hulp van Citroën ingeroepen. Binnen 40 minuten was er iemand en binnen 40 tellen startte de auto. Zijn allemaal een beetje gaar, want de laatste 48 uur hebben we maar heel weinig geslapen. Och, dat halen we wel weer in.
Het eind van onze vakantie was dus niet zo geweldig. Onze vakantie zelf is FANTASTISCH geweest. We kijken er met veel plezier op terug.

Dag 30, 14 augustus: Los Angeles - New York JFK

Temperatuur: 26 graden Celcius

Nou dacht ik toch echt dat het verhaaltje over de terugreis een saai iets zou worden. Nou, nevernooitammehoelajakkiebakkieechtnie! Het begin ging prima. Ik had de wekker gezet op 4.15 uur, want we moesten de shuttlebus hebben van 5.00 uur. We waren dus netjes drie uur van te voren aanwezig op JFK en mochten daar achteraan sluiten in een flinke rij. Het ging nog redelijk snel, dus dat viel mee. Lastig was wel dat we bij het inchecken niet direct de koffers af konden geven zoals op de heenreis in Brussel. Nee, na het inchecken moesten we met onze 5 stuks bagage en 4 stuks handbagage even verderop de koffers afgeven bij band nr. 1. Helaas stond hier alles al vol, dus moesten we met het hele zooitje naar band nr. 2. Maar ach, hoe bijzonder, ook deze was al vol en moesten we naar band nr. 3. Hier konden we de koffers afgeven, maar we mochten niet voorlangs het lintje en moesten dus helemaal omlopen met onze 898 kg. bagage! Daarna konden we door naar de paspoortcontrole. Wat leuk, ook daar een rij. Was er nog een Pakistaanse familie die even heel vriendelijk voor kwam piepen, dus wij weer even voor terug gepiept. Toen door naar de gate. Nog even een broodje gekocht want we hadden nog niets gegeten. Het eerste deel van de vlucht ging eigenlijk wel voorspoedig. Totdat we ter hoogte van Chicago vlogen. We zagen op de schermpjes dat het vliegtuig een rondje ging vliegen. En daarna nog een rondje. Toen weer een stukje de goede richting uit, en toen weer een rondje. Even daarna kwam de piloot met de hartverwarmende opmerking dat het vliegveld van JFK gesloten was wegens hevige hoosbuien, storm en bliksem, en dat we uit moesten wijken naar het vliegveld van Syracuse. Syracuse ligt zo’n 450 km. ten noordwesten van New York, vlakbij de Canadese grens. Daar zou het vliegtuig bijtanken en wachten op verdere instructies. Aangekomen op het vliegveld meldde de stewardess ons dat er drinken en pizza op ons stond te wachten in de vertrekhal. Dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze werd er helemaal blij van. Wij iets minder. Wij zouden nl. oorspronkelijk om 5.00 pm aankomen, en om 7.30 pm zouden wij verder vliegen naar Brussel! Iedere keer werd er omgeroepen dat het vliegveld nog steeds gesloten was en dat we moesten wachten op verdere instructies. Uiteindelijk kregen we om 8.45 pm te horen dat we weer op konden stijgen. De piloot vertelde ons nog dat er een kansje was dat mensen hun aansluiting nog zouden halen omdat alles op JFK vertraging had opgelopen. Helaas was onze aansluiting er toch al vandoor zonder ons. BALEN! En toen kregen we te maken met de niet zo klantvriendelijkheid van Delta Airlines, waar wij mee vlogen. Voor een hotelvergoeding kwamen wij niet in aanmerking omdat het niet hun schuld was, maar de schuld van het weer. Erg vervelend voor u, maar ik moet nu een andere klant helpen. Onze volgende vlucht zou de volgende dag om 6.55 pm gaan. We kregen onze boardingpassen al, maar zonder stoelnummer want de vlucht was overboekt en dus was het nog niet eens zeker dat we morgen wel mee zouden kunnen! Tot ziens. Ondertussen hadden wij kennis gemaakt met een Belgische familie; Luc, Nadien, Stijn en Steven. Hebben de koppen bij elkaar gestoken en probeerden om met 2 gezinnen een hotel te zoeken. Het volgende probleem: er is beneden een hotelinformatiebalie. We konden daar naar toe gaan. Er was echter één klein probleempje: als wij naar beneden zouden gaan dan mochten wij niet meer terug naar boven. M.a.w.: als we geen hotel zouden kunnen vinden, dan moesten we buiten blijven. Toen maar boven op zoek gegaan naar een telefoonboek zodat we het zelf konden regelen. Helaas, geen telefoonboek en onze laptop kon op de een of andere manier geen verbinding maken met internet. Terug naar de Delta-balie voor een telefoonboek. Hadden ze niet, we moesten maar naar beneden naar de hotelinformatiebalie. Toen maar weer heel vriendelijk tandenknarsend de meneer duidelijk gemaakt dat we dan niet meer terug naar boven konden. Uiteindelijk heeft hij ons toen toch een paar telefoonnummers van hotels kunnen geven. Daar hebben we zo lang met iemand aan de telefoon gehangen, dat de 2 kamers die hij eerst nog vrij had, ondertussen al vergeven waren. We hadden dus 15 minuten voor Jan met de korte achternaam met deze meneer aan de telefoon gehangen. De meneer van Delta zei ook al dat er weinig kans was nog een hotelkamer te vinden. Er waren nl. 70 vluchten die vanwege het noodweer niet konden vertrekken. En al deze mensen wilden natuurlijk naar een hotel. Toen hebben we besloten om er maar het beste van te maken en ergens een plekje te zoeken waar we een beetje rustig konden liggen. We zijn toen om een uurtje of twee ’s nachts ergens boven beland op de bankjes van Burger King. Hebben daar een beetje liggen dutten, want het was behoorlijk koud. Was enorm blij dat ik onze vesten niet in de koffer had gedaan, maar dat we ze aan hadden.
En zo kwam het dat deze dag ineens niet meer de laatste dag van ons reisverhaal zou worden!

Dag 29, 13 augustus: Los Angeles

Temperatuur: 28 graden Celcius

Vanmorgen weer de wekker gezet op 6.30 uur zodat we bijtijds bij Moturis konden zijn. De laatste spullen ingepakt, na het ontbijt het laatste broodbeleg weggegooid en opgeruimd. Onze Canadese buren konden we nog blij maken met het koffiezetapparaat, de stoeltjes en de nodige levensmiddelen en ijsjes. We hadden geen last van drukte op de weg en waren om 9.00 uur bij Moturis. De controle stelde weinig voor. Wel even de gebreken doorgegeven: de deur die alleen nog maar van binnenuit open kan, de hordeur die niet meer vast zit aan de buitendeur en de aux batteries die de laatste 2 dagen niet meer werkt zodat we onderweg geen stroom hadden. Alles bij elkaar viel Moturis wel een beetje tegen. Een camper met al 70.000 mile op de teller van 4 jaar oud hadden we eigenlijk niet verwacht. Het is toch leuker om een nieuwere camper te hebben. De camper was voor de rest wel redelijk oké. Koelkast, oven en magnetron werkte goed, ons bed sliep lekker. De stoelen van de dinette waren wel weer hel erg doorgezakt. Maar onze vakantie was heerlijk.
Om 9.15 uur waren we al helemaal klaar. Er zou een taxi gebeld worden om ons naar het Crowne Plaza Hotel te brengen. Helaas kwam de taxi pas om 10.45 uur. Heel vervelend. Je zit maar te wachten. Uiteindelijk kwam de taxi met een hele vriendelijke mevrouw achter het stuur. Zij kon er ook niets aan doen. In onze taxi reed ook nog een Belgische meneer mee die op het vliegveld afgezet moest worden. Een beetje een vervelende kletskous die enorm door zat te ratelen over de meest oninteressante dingen. Meneer: als u dit soms leest, ’t gaat niet over u hoor, ’t gaat over een andere meneer!
Na het inchecken in het hotel hebben we eerst even beneden een Starbucks koffie gehaald. Dat zal ik in Nederland zeker gaan missen: Caramel Macciato. Na de koffie zijn we met de Ocean Express Trolley naar het strand gegaan. Zwemkleding hadden we niet mee genomen dus Jerry en Julian zijn met kleding en al de zee ingedoken. ’t Was heerlijk weer. Daarna met de Trolley doorgereden naar het Manhattan Village Shopping Center. Daar nog even nieuwe teenslippers gekocht, want de mijne zijn niet helemaal heel meer. Ook nog even geshopt voor een collega van Jerry. Daarna terug naar het hotel. De mannen moesten even de kilo’s zand van zichzelf afspoelen. Daarna naar de Burger King gelopen en gegeten. Terug naar het hotel, nog even koffie gehaald en de foto’s op de pc gezet. Nog even m’n verhaaltje schrijven en dan vanavond niet te laat naar bed want we moeten morgenochtend om 5.30 uur aanwezig zijn op het vliegveld.
Dit was dus mijn laatste verhaaltje vanuit Amerika.

Dag 28, 12 augustus: Universal Studios

Temperatuur: 30 graden Celcius
Vandaag gereden: 80 mijl / 127 km.

Vanmorgen de wekker op 6.30 uur gezet om een beetje bijtijds in Universal Studios te zijn. Het douchen op de camping viel tegen, zeker gezien de prijs die je moet betalen om hier te staan. In het ene gebouw was maar één douche die werkte en het andere gebouw was oud, lelijk en niet schoon. Overigens vond de rest van de familie het nogal meevallen, dus misschien dat ik overdrijf of dat het aan mijn ochtendhumeur lag.
Om 8.25 uur vertrokken richting Studios. Nog een beetje last gehad van de ochtendspits. Na de afslag Universal City was het even zoeken omdat er niets meer aangegeven stond. We hadden Front of Line passen, d.w.z. dat je niet in de rij hoeft te staan en vaak vooraan mag zitten. Dat was ideaal! Omdat we toch al lekker geld aan het uitgeven waren hadden we ook maar gekozen voor een iets duurdere parkeerplaats, zodat we vlak bij de ingang stonden. De FOL-passen hadden we een paar maanden geleden al via internet besteld en dat was maar goed ook want wij hadden er €109 voor betaald en nu waren ze aan de kassa €139. Het weer was ideaal met een lekker zonnetje en een beetje wind. We hebben alles kunnen doen wat we wilden, behalve Waterworld. Jerry en de kids hebben The Simpsons Ride zelfs twee keer gedaan. Ik heb beide keren in het zonnetje op hun zitten wachten omdat ik nogal snel ziek word in dat soort enge dingen. Eigenlijk was alles even leuk. Aan het begin van de avond nog even in het park gegeten en toen zijn we vertrokken. ’t Is toch behoorlijk vermoeiend zo’n dag.
Gisteravond nog even via internet een camping geboekt in Anaheim omdat dat het dichts bij het inleveradres van de camper ligt. De camping licht vlak bij Disneyland en we hebben dus nog mee kunnen genieten van het vuurwerk. Het was het mooiste vuurwerk wat ik ooit heb gezien. Nog een paar foto’s van gemaakt. Daarna nog de laatste spullen ingepakt en schoongemaakt. ’t Is nu bijna 23.00 uur dus dadelijk lekker slapen en morgen weer vroeg op. We willen de camper om een uurtje of negen inleveren en worden dan afgezet bij het hotel waar we morgen de laatste dag in Amerika doorbrengen.

Dag 27, 11 augustus: Pismo Beach - Malibu

Temperatuur: We begonnen vanmorgen met bewolking en kou, onderweg wisselend bewolkt en zonnig. In Malibu zonnig en 26 graden Celcius.
Vandaag gereden: 175 mijl / 282 mijl

Vanmorgen buiten ontbeten, maar wel met een vest aan want het was bewolkt en behoorlijk fris. Om 10.15 uur vertrokken. Weer verder over de kustweg. Nog even een stukje omgereden om naar Solvang te gaan. Dat is een Deense nederzetting. Heel leuk met timberwoodframe huisjes. We zijn er 16 jaar geleden ook geweest. Daar een poosje rondgelopen, koffie gedronken en voor de kinderen een ijsje op een terrasje in het zonnetje. Daarna weer verder. Om 15.30 uur kwamen we aan op Malibu Beach RV Park, een camping aan de oceaan (er zit nog wel een weg tussen) waar het heerlijk zonnig was. Wij hebben een plek met uitzicht over zee. Heel mooi. En toen werd het hard werken. Voor de laatste keer gewassen, zodat we zo weinig mogelijk vuile was mee terug moeten nemen. Daarna alles ingepakt en schoon gemaakt omdat we daar morgen geen tijd voor hebben. Om een uurtje of zeven waren we daar mee klaar en ben ik eten gaan koken. Lekker spaghetti gemaakt. Na het eten en de afwas nog even naar de zee gelopen. Jerry en de kids zijn nog even met de blote voetjes in het water geweest. Daarna lekker koffie gedronken en even gekeken voor een camping voor morgenavond en nog even de openingstijden van Universal Studios opgezocht. ’t Is nu 23.15 uur en ik ga nog even kijken of ik m’n verhaaltje nog online kan zetten.

Dag 26, 10 augustus: San Fancisco - Pismo Beach

Temperatuur: Heel wisselend. Vanmorgen in San Francisco zonnig en warm, onderweg mist, kou, warmte, zon. In Pismo Beach zonnig en 23 graden Celcius.
Vandaag gereden: 274 mijl / 441 km.

Na het douchen vanmorgen lekker buiten in het zonnetje een bakje koffie gedronken en zitten lezen terwijl de rest nog in bed lag. Het komt niet zo vaak voor dat we even rustig kunnen zitten. Na het ontbijt zijn we om 10.40 uur vertrokken. Eerst nog even getankt. We zijn via de Golden Gate Bridge richting het zuiden vertrokken. Helaas was er weer mist, dus geen duidelijke foto’s kunnen maken. Het was ontzettend druk op de brug. Aan de ene kant van de brug reden de fietsers, aan de andere kant liepen de wandelaars. Het waren er zo veel dat ze bijna in file moesten lopen. Het was behoorlijk druk op de weg voor een zondag. Een hoop mensen gingen waarschijnlijk een dagje naar de kust. Vooral tot aan Santa Cruz was het druk. Wij moesten net voor Santa Cruz afslaan. Dat was maar goed ook want op dat moment begon de file. Die hadden we dus mooi net ontlopen. Onderweg in Carmel nog even boodschappen gedaan. De reis over de kustweg was erg mooi. Onderweg nog een paar keer gestopt om te filmen en foto’s te maken. Tegen 19.00 uur kwamen we aan in Pismo Beach. We hadden hier geen camping besproken, maar gelukkig hadden ze nog plaats. De camping ligt aan een kanaal naar de zee en we hebben een mooie plaats aan het water. Even een rose’tje gedronken en toen de bbq aangestoken. Lekker gegeten. Terwijl de kids de afwas mochten doen hebben wij een rondje over de camping gelopen. Voor zover we hebben kunnen zien zijn we de enige Nederlanders op deze camping. We staan echt tussen de Amerikanen en tussen enorme joekels van campers en caravans. Zitten nu lekker aan de koffie. Vanavond misschien nog een spelletje kaarten en morgen op weg naar Malibu.

Dag 25, 9 augustus: San Francisco

Temperatuur: 23 graden Celcius

Toen we gisteravond naar bed gingen kwam Jerry er ineens achter dat het morgen (vandaag dus) zaterdag zou zijn, en dat de Ferry dan op andere tijden zou varen. Zo kwamen we er dus net op tijd achter dat de eerste Ferry pas om 8.40 uur zou varen, terwijl we om 8.30 uur aanwezig moesten zijn bij de Ferry naar Alcatraz. We moesten dus snel op zoek naar een alternatief, en dat zou de bus worden. De bus zou om 7.00 uur vertrekken, dus moesten we om 6.45 uur de deur al uit! Dat is heel vroeg. De wekker moesten we dus op 5.15 uur zetten. En dat in de vakantie. We hadden die tijd wel nodig, want nadat we in San Francisco uitgestapt waren moesten we alles bij elkaar nog wel een half uur lopen naar Pier 33, waarvandaan de Ferry naar Alcatraz vertrok. We hebben daar de Audiotour gedaan. Je krijgt dan een koptelefoon op met uitleg, zodat je in je eigen tempo de rondleiding kunt doen. De tour was in het Nederlands, en was heel interessant. We hebben zo’n 2,5 uur op het eiland doorgebracht. Daarna zijn we naar Pier 39 gelopen. Heel toeristisch en heel veel winkeltjes. Daarna doorgelopen naar Fisherman’s Wharf. En vervolgens naar Chinatown, Nob Hill, Financial District, Telegraph Hill, weer Pier 39 en weer Fisherman’s Wharf. En dat alles te voet! De Golden Gate Bridge was helaas nog steeds verstopt in de mist, dus de foto’s hiervan zijn nogal vaag. Erg jammer, maar helaas. Ondertussen hadden we trek gekregen en rondgekeken waar we konden eten. Helaas zijn er een paar gezinsleden onder ons die niet van vis houden en dan valt het niet mee om iets eetbaars te vinden. We hadden al besloten om eerst maar met de bus terug te rijden naar de camping en daar naar een restaurantje te zoeken, toen we een pizzeria tegen kwamen waar we naar binnen zijn gegaan. Het eten was redelijk. We hebben wel eens lekkerder pizza’s gegeten, maar ja dat weet je ook niet van te voren. Na het eten op zoek naar de bushalte, was ook weer een half uurtje lopen. Flink moeten zoeken en daardoor de bus van 19.30 uur gemist. De bus van 20.00 uur gelukkig nog wel gehaald, dus we waren redelijk op tijd terug met knalrode konen want het lijkt dan wel niet warm door de flinke wind, maar het zonnetje scheen wel! In de camper nog even koffie gedronken en toen lekker het mandje in gegaan.

Dag 24, 8 augustus: Yosemite Nat. Park - San Francisco

Temperatuur: 25 graden Celcius
Vandaag gereden: 178 mijl / 286 km.

Na de gebruikelijke ochtendingetjes zijn we vanmorgen om 9.30 uur uit Yosemite vertrokken, Het voordeel van Hodgdon Meadow is, dat het direct bij de westuitgang van het park ligt. We zijn over de 120 gereden richting San Francisco. Onderweg in Oakdale hebben we getankt en boodschappen gedaan. Leuk: 16 jaar geleden hebben we overnacht in Oakdale. We hebben toen in het meest smerige motel overnacht wat je je maar voor kunt stellen.Het motel heette Jerry’s Motel. De haren lagen in bed en de volgende morgen zagen we de kakkerlakken rond lopen! Brrrrr! Toen we vandaag door Oakdale reden zagen we tot onze grote verbazing dat het motel nog steeds bestaat! Het zag er wel beter uit, dus misschien een nieuwe eigenaar.
Onderweg veel boomgaarden gezien met fruitstalletjes, maar ja, we hadden net boodschappen gedaan. De reis ging heel voorspoedig. Bij San Francisco de 580 genomen en over de Richmond San Rafael Bridge naar Larkspur gereden waar de camping is, Marin RV Park. Hier kwamen we om 15.00 uur aan.
Een paar dagen geleden heeft Jerry via internet een Handheld GPS besteld, en deze zou bezorgd worden op deze camping. Toen Jerry hier naar vroeg bij het inchecken vertelde de mevrouw dat het pakketje vandaag aangeboden was maar dat ze het hadden geweigerd omdat ze onze naam niet kenden. Terwijl Jerry nog gebeld had naar de camping voordat hij het ding bestelde! Hij baalde dus ontzettend en de mevrouw voelde zich nogal schuldig. Zij heeft toen direct de koeriersdienst gebeld. De chauffeur was niet meer in de buurt, maar moest toevallig nog wel deze kant op om iets op te halen en hij zou rond 16.30 uur het pakketje weer af kunnen geven. Zo kwam het gelukkig allemaal weer goed, want het ding was al betaald, en hoe het dan opgelost had moeten worden weet ik ook niet.
In de tussentijd maar weer eens gewassen. Helaas is hierbij een wit hemdje van Maxime overleden. Het ene mouwsgat is ongeveer twee keer zo groot geworden als het andere. Geen idee hoe dat nou kan!
Vanavond een wandelingetje van ongeveer een mijl gemaakt naar het winkelcentrum. Daar bij de McDonald gegeten. Absoluut niet mijn favoriet, maar Julian wilde zo graag eens bij een Amerikaanse Mac eten. Daarna nog even bij een outdoor-winkel naar binnen geweest. Ik ben nl. op het vliegveld van New York mijn vest verloren, en het schijnt in San Francisco behoorlijk koud te zijn. Een stuk kouder dan hier in Larkspur. Dus een leuk vest gekocht. Ook hebben Jerry en ik allebei nog een fietsbroek en fietsshirt gekocht. M’n vest kon ik gelijk aan toen we weer naar de camping liepen. Vanavond niet te laat naar bed, want we moeten morgenochtend de Ferry van 7.10 uur naar San Francisco moeten hebben.

Dag 23, 7 augustus: Yosemite National Park

Temperatuur: 32 graden Celcius

Vanmorgen geslapen tot 7.30 uur. Een lange nacht gemaakt dus. Nog een half uurtje liggen lezen. Daarna allemaal in de camper douchen, want douches zijn hier niet op de camping. Dat ging gelukkig allemaal nog net, want we hadden nog ¼ water in de tank. Na het ontbijt eerst even wat benzine getankt en water bijgevuld. Daarna doorgereden naar Tuolumne Grove, een bos met Giant Sequoias. Sequoias zijn bomen die 3.000 jaar oud kunnen worden en 80 meter hoog. Heel indrukwekkend. Hier hebben we een trail gelopen van 2 mijl. Daarna zijn we doorgereden naar Glacier Point. Aan het begin van Glacier Point Road nog twee lifters meegenomen. Het was een stel uit Polen. Zij zijn hun reis begonnen in Denver, eindigen in Los Angeles en verplaatsen zich met het openbaar vervoer. Zijn ook nog in Canada geweest.
Het uitzicht vanaf Glacier Point was echt heel mooi. Boven lekker een ijsje gegeten. Daarna hebben we een stuk van de trail naar Illiouette Fall gelopen, maar na een half uur lopen zijn we weer terug gegaan omdat we naar beneden liepen en natuurlijk ook weer terug naar boven moesten. Om 17.00 uur vertrokken we weer richting camping, waar we om 18.30 uur aankwamen. Een behoorlijk stuk rijden dus. Even wat gedronken en toen de bbq aangestoken.
Ga zometeen koffie zetten en misschien dat we nog een spelletje gaan pesten.

Dag 22, 6 augustus: Mono Lake - Yosemite Nat. Park

Temperatuur: 32 graden
Vandaag gereden: 115 mijl / 185 km.

Eigenlijk zit ik hier gewoon een beetje te liegen, want het is vandaag al 7 augustus. Heb gisteren nl. geen tijd gehad om m’n verslagje te schrijven. Maar, we doen net of het gisteren is.
Zijn niet meer naar Mono Lake gereden, want hadden een beetje de balen van de armoedige zooi hier. We zijn om ongeveer 10.30 uur vertrokken. Voordat we het park inreden even gestopt bij Ellery Lake, omdat het zo’n mooi legpuzzelplaatje was. Daarna doorgereden naar Yosemite. Er was even een korte wachttijd bij de ingang van het park, maar zo hadden Julian en ik mooi de tijd om even een foto te maken bij het Yosemite-bord. Toen de Tioga Road afgereden. We hebben zelfs nog sneeuw gezien. Bij het Tuolumne Meadows Visitor Center even gestopt om informatie over het park te halen en toen eerst maar doorgereden naar de camping, Hodgdon Meadow. Dat was nog een flinke rit, helemaal bij de westingang van het park, terwijl we bij de oostingang binnen waren gekomen. Op de camping even lekker gezeten met wat te eten en te drinken erbij. Daarna doorgereden naar Yosemite Valley, nog eens een rit van 3 kwartier. Toch wel jammer dat we niet in de Valley konden boeken. Dat komt omdat we op het moment van boeken (half maart) even niet in de gaten hadden dat hier de zomertijd al in was gegaan en we dus een uur te laat waren. Daarom was er alleen nog maar plaats op Hodgdon Meadow. Met de camping zelf is verder niets mis. De wegen zijn wel wat hobbelig, maar de camping ligt wel heel erg rustig. Ook is er geen mogelijkheid om met de camper water te tappen en afvalwater te dumpen.
Het park is echt ontzettend druk. Zowel onderweg als in de Valley is iedere parkeerplaats afgeladen. Ook wij hebben de auto geparkeerd in de Valley. Toen eerst maar even boodschappen gedaan, want we hadden echt niets meer te eten in huis. Gelijk maar voor 2 dagen boodschappen gedaan. Na het opruimen van de booschappen hebben we de Shuttlebus genomen naar het eind van de Valley om een wandeling te maken naar Mirror Lake. Ik zie daar altijd zulke mooie foto’s van. Alleen zijn die foto’s waarschijnlijk niet in de zomer gemaakt, want het meer stond bijna droog, dus weinig mirror. Het was nu een klein pootjebadenpoeltje. We hadden de heenweg een soort ruiterpad genomen, en terug over het asfalt. Zo hadden we in ieder geval wel een leuke wandeling gedaan. Daarna weer terug met de shuttle-bus naar de camper en terug naar de camping. Daar waren we om een uurtje of zeven. Lekker pasta gegeten, koffie gedronken en voor 22.30 uur lagen we allemaal op één oor.

Dag 21, 5 augustus: Pahrump - Mono Lake

Temperatuur: In Pahrump 32 graden Celcius, in Mono Lake 24 graden Celcius en regen.
Vandaag gereden: 293 mijl / 472 km

Vanmorgen tot 7.00 uur geslapen en nog even liggen lezen. Moet toch echt voor het einde van de vakantie mijn boek uit hebben! Daarna onder de douche geweest. Dat ziet er ook al zo mooi uit hier met marmeren wastafels en mooie tegeltjes in de douche. Voordat we gingen ontbijten is Jerry eerst de huurauto terug gaan brengen. Ik ben toen met de kinderen naar het zwembad geweest. De kids om te zwemmen, ik om foto’s te maken. Daarna koffie en met z’n allen ontbijten. Alles weer inpakken en toen konden we gaan. Nog even langs de receptie om de elektronische toegangskaarten terug te brengen. Ik heb ze nog even verteld dat we het een schitterend Resort vonden en dat ik in Nederland op internet reklame voor ze zal maken. Dat zal ik doen als ik weer thuis ben. In ieder geval voor iedereen die naar de USA gaat en in de buurt van Death Valley wil logeren: dit is echt een schitterende camping. Zwembad, waterval, mooi sanitair, superdeluxe fitnessruimte met tv’s, sauna, huisvuil wordt opgehaald, er zijn plekken met zitjes, gasbbq en koelkast, geweldig!
Om een 10.30 uur zijn we vertrokken. Op aanraden van Jan Gijs in Beatty nog even de benzinetank helemaal vol gegooid. De reis ging voorspoedig. Iets anders gereden dan dat we in eerste instantie van plan waren, maar achteraf waarschijnlijk wel een iets snellere weg. In Tonopah nog een keertje getankt. Ook wilden we hier nog boodschappen doen, maar het is hier een arme sloeberzooi en een supermarkt was hier niet te vinden. Om ongeveer 16.15 uur kwamen we aan in Mono Lake. We dachten eigenlijk dat de camping aan het meer zou liggen, maar dat is niet zo. Toen we aankwamen regende het. Dat zijn we niet meer gewend! Maar weer eens gewassen. Ondertussen was het al weer droog geworden dus konden we weer buiten zitten. We wilden gaan eten bij de Mac, maar die is hier niet. Supermarkt is hier ook niet, dus de kastjes blijven nog even leeg. Friet en hamburger gehaald bij de plaatselijke patatboer. Waren Amerikaanse hoeveelheden, want wij kregen het niet op. Hier helaas geen internet, en de komende twee dagen in Yosemite ook nog niet, dus voorlopig alleen even in klad schrijven. Misschien kunnen we morgenochtend nog even naar Mono Lake rijden.

Dag 20, 4 augustus: Pahrump - Death Valley - Pahrump

Temperatuur: 48 graden Celcius
Vandaag gereden: 270 mijl / 435 km

Omdat we een lange dag voor de boeg hadden, hadden we vanmorgen de wekker gezet op 7.00 uur (dachten we). Na douchen en tafel dekken kwamen we erachter dat het pas 6.40 uur was. Bleek dat Jerry z’n telefoon nog steeds op Utah tijd stond. Achteraf was het toch niet zo erg, want uiteindelijk waren we toch pas om 8.00 uur bij de autoverhuurder. Daar kregen we een Dodge Grand Caravan mee, een auto met 7 zitplaatsen. Dat is wel weer even een stuk comfortabeler na bijna 3 weken in zo’n grote lompe bak. De camper terug naar de camping gebracht en vertrokken naar Death Valley. Daar kwamen we om een uurtje of tien aan. Daar eerst naar Dantes View gereden, waar je een ontzettend mooi uitzicht hebt over Badwater. Omdat je daar stijgt tot bijna 1700 meter, daalde de temperatuur tot 32 graden Celcius. Je gaat dat bijna koel noemen! Daarna via dezelfde weg weer terug naar beneden. Toen doorgereden naar Zabriskie Point, ook weer ontzettend mooi. Toen nog even door naar het Visitor Center. Een poster gekocht van Death Valley en een boekenlegger. Eigenlijk ben ik op zoek naar een suède boekenlegger die ik hier 16 jaar geleden heb gekocht, maar die zijn niet meer te krijgen.
Daarna wilden we de Salt Creek Trail lopen. Dit is een korte wandeling van 1,5 mijl langs een zoute kreek waar de Pupfish leeft. De Pupfish is een vis uit de ijstijd, die leeft in zout water van 33 graden Celcius, de hoogste temperatuur waarin een vis kan overleven. Deze wandeling hadden we 16 jaar geleden ook gelopen en het leek ons leuk om dat nu weer te doen. Alleen waren we hier 16 jaar geleden in oktober, en nu is het zomer en staat de kreek droog. Dat ging dus niet door. Daarna even een fotootje gemaakt bij Devils Cornfield en bij de Sand Dunes. De Sand Dunes is echt het plaatje wat je voor ogen hebt als je aan een woestijn denkt. In Death Valley zijn vijf van deze Sand Dunes. Deze ontstaan omdat de wind door bepaalde ligging van de omringende bergen niet weg kan, waardoor het zand in bergjes blijft liggen. Hierna doorgereden naar Stovepipe Wells Village. Wat een rommeltje zeg! De souvenirwinkel was tussen 11.00 uur en 16.30 uur gesloten, de saloon was gesloten. We wilden in de winkel drinken kopen. Je kon kiezen tussen zelf limonade tappen of een flesje kopen uit de koeling. We hadden onze bekers al gevuld met ijs en wilden daarna Cola en Sprite tappen. Niet te drinken! Waarschijnlijk aangelengd met water of zo iets. Bah, vies. Toen toch maar flesjes gekocht, want daar valt niet mee te rommelen. Nog even een foto gemaakt van een oude brandweerwagen en toen weer door. We zijn niet verder naar boven gereden richting Scotty’s Castle, wat we eigenlijk wel van plan waren. Het werd steeds warmer, te warm om lang buiten de auto te blijven. De hoogste buitentemperatuur die we vandaag gemeten hebben was 51 graden Celcius!! Niet lekker dus buiten de auto. Daarom besloten we om via de Range Valley weer terug naar Pahrump te rijden. Onderweg nog wel de Artists Drive gereden. Dat is wel zo mooi! De bergen lijken inderdaad op een kleurenpalet met roze en groen. Nog een stukje gelopen daar. De kids bleven in de auto want die vonden het veel te warm. Daarna nog gestopt bij Badwater, het laagste punt van de US, 86 meter onder de zeespiegel. Hier loop je over een zoutvlakte. Het is net of je op sneeuw loopt. Ook hier maar weer een klein stukje gelopen, want de warme wind deed zeer aan onze ogen. Toen weer snel de airco in en in een ruk door het park uit. Het was hier erg rustig en hebben bijna geen andere auto’s gezien. Kreeg een beetje slaap, deed m’n ogen dicht en het volgende moment waren we al weer in Pahrump. Om een uurtje of zes waren we weer terug op de camping en daar zijn we snel naar het zwembad gegaan. Even lekker afkoelen onder de waterval van het zwembad en toen eten koken. Buiten eten kan hier niet, daar is het veel te warm voor. Nu is het 22.00 uur. Jerry is met de kids nog even naar de fitness en ik zit hier heerlijk in ons koele huisje.

Dag 19, 3 augustus: Las Vegas - Pahrump

Temperatuur: 41 graden Celcius
Vandaag gereden: 80 mijl / 129 km

Vandaag geslapen tot 8.00 uur. Dat lijkt uitslapen, maar aangezien we er pas om een uurtje of half drie inlagen, valt dat dus wel mee. Ik was in bed bezig met m’n verslagje, toen er aangeklopt werd. Je weet wel, onze deur gaat niet meer open. Voor de deur stond Jan Gijs die afscheid kwam nemen. Zij gaan vandaag door naar Zion. Hij vertelde nog even over gisteren. Zij waren met een helikopter de Grand Canyon in geweest, was erg mooi. Daarna afscheid genomen. Wij hadden nog een toegangskaart voor de Zion Tunnel, dus die hebben we aan Jan Gijs gegeven. Was toch leuk, om iemand van het AA-forum te ontmoeten. Na de gebruikelijke dingen maar weer eens boodschappen gedaan bij de Wal*Mart tegenover de camping, die 24 uur per dag geopend is. Hebben we weer voor 2 dagen eten in huis. Daarna weer even doorgereden naar Las Vegas Premium Outlet. De kids en ik wilden nog schoenen hebben. Het scheelt te veel om er niets mee te doen! Daarna weer de koele auto ingestapt en vertrokken naar Pahrump. De reis ging v lotjes. Wel een behoorlijke stijging onderweg gehad.
Om een uurtje of vier kwamen we aan in Pahrump. Als je aan komt rijden zie je enorm veel reclameborden. Leuk om te zien na zo’n rit door de woestijn. Weer even getankt en toen door naar de camping. Dit is echt de mooiste camping die we tot nu toe hebben gehad. Bij de ingang stond een meneer die de wacht hield en voor ons het hek open deed. Daarna een keurige parkeerplaats met een sjieke receptie. We kregen nog een rondleiding. Een mooi zwembad met hot-tub en watervallen. Een fitnessruimte met de meest moderne apparatuur en tv schermen, sauna, stoombad. Geweldig! Daarna ging de man ons met een golfkarretje voor naar onze plaats. Wij hebben een eenvoudige plaats, maar er zijn plaatsen met een overdekt bamboe zitje, elektrische bbq en koelkast. Dat hebben we nog niet eerder gezien. Helaas hebben we geen schaduw. Na ons geïnstalleerd te hebben, eerst maar even 4 wassen gedraaid en daarna lekker naar het zwembad gegaan. Daar nog een Nederland stel gesproken. Zij reizen in een camper, hebben niets besproken en waren vandaag met de camper door Death Valley gereden. Tja, wij nemen dat risico liever niet.
Vanavond lekker gebbq’t. Dadelijk nog een bakje koffie en dan niet te laat slapen. Morgen moeten we om 8.00 uur bij het verhuurbedrijf zijn om de auto op te halen waarmee we Death Valley ingaan.

Dag 18, 2 augustus, Las Vegas

Temperatuur: 43 graden Celcius

Vannacht de airco aangelaten, anders was het echt te warm geworden. Vanmorgen tot 7.30 uur geslapen. Omdat het vandaag niet zo uitmaakte hoe laat we weggingen, hebben we de laptop gepakt en zijn weer in bed gekropen zodat de kinderen nog even door konden slapen.
Zo konden we weer even verder met het uploaden van de foto’s.
Nadat de kinderen wakker waren, zijn we gaan douchen. Toen ik de camper uit kwam merkte ik dat het al ontzettend warm was, dus even doorlopen naar de douches. Na het vaste ochtendritueel vertrokken naar de Wal*mart. Daarna doorgereden naar het Las Vegas Premium Outlet Center. Daar hebben we ons prima vermaakt, De extra tas die we op de heenweg in de koffer mee hadden genomen, kunnen we nu goed vullen. Wat een spullen en wat een prijzen! Geweldig! Hierna zijn we met de camper weer terug naar de camping gereden en is Jerry met de kinderen nog even naar het zwembad geweest. Daarna was het aankleden en wegwezen. We gingen eten bij het buffet van Sam’s Town en hadden besloten om dat vroeg te doen zodat we weer bijtijds naar The Strip konden. Het eten was heerlijk. Het is met een buffet altijd oppassen dat je niet veel te veel eet, maar we hebben ons aardig ingehouden. Nog een bak koffie met een stukje taart na, en toen weer met de shuttle-bus op pad, waarna we een half uurtje later weer in Downtown Las Vegas stonden. Omdat The Strip behoorlijk lang is, en er delen tussen zitten die minder leuk zijn hadden we besloten om een dagkaart voor de bus te kopen zodat we af en toe een stukje konden bussen. Ook zouden we met de bus vanavond weer terug rijden naar de camping omdat de laatste shuttle-bus al om 23.30 uur gaat en we dat toch wel wat vroeg vonden. Nou, dat ging allemaal prima. Een stukje, gelopen, een stukje bus en toen uitgestapt bij Stratosphere Tower voor een sanitaire stop. Zo hebben we de hele Strip kunnen zien tot aan Excalibur. Onderweg bij de Mac maar weer een grote Cola Light voor ons allemaal gehaald want jeetje, wat krijg je een dorst van die warmte!! Jerry en Maxime hebben in New York-NewYork nog in de achtbaan gezeten.
Julian had geen zin en ik moet er helemaal niet aan denken! Na Excalibur besloten we om terug te gaan want het was al behoorlijk laat. Het laatste stukje van The Strip hebben we dus niet meer gezien. Daar weer de bus terug genomen naar Dowtown. Het ging niet zo vlot vanwege de drukte, maar we konden zitten en het was lekker koel. In Downtown Las Vegas moesten we overstappen op bus 107 die ons terug naar de camping zou brengen. Daar moesten we een kwartiertje wachten, dus dat was goed te doen. Daar zagen we dat het om 1.15 uur ’s nachts nog steeds 38 graden Celcius was. Onvoorstelbaar! En wat een drukte nog om die tijd! Dat zijn wij helemaal niet gewend in ons stadje tussen de koeien. Om 1.20 uur vertrok onze bus en om een uurtje of twee waren we weer terug op camping. Daar nog even onze dorst gelest en toen lekker gaan slapen!

Dag 17, 1 augustus: Zion Nat. Park - Las Vegas

Temperatuur: 43 graden Celcius
Vandaag gereden: 167 mijl / 269 km

Vanmorgen al om 7.10 uur wakker. Niet alleen vanwege de warmte, maar ook omdat er vlakbij gebouwd wordt, en de bouwvakkers waren al volop aan het timmeren.
Douchen, ontbijten, en daarna vol bewondering een enorme colonne grote mieren die onze kruimels van het ontbijt kwamen opruimen. Nadat we alles opgeruimd hadden hebben we de camper verplaatst naar het parkeerterrein van het Visitor Center, waar we de shutte-bus hebben genomen naar Zion Lodge. Daarvandaan hebben we de wandeling naar de Emerald Pools genomen, een mooie wandeling onder de bomen door naar een waterval. Weer terug beneden nog even afgekoeld in de rivier, want het was al heel vroeg heel warm.
Om 13.00 uur zijn we vertrokken richting Las Vegas, waar we om 16.00 uur aankwamen. Vandaag konden we nl. de klok weer een uur terugzetten. We voelden onderweg al aan de ruiten van de camper dat het steeds warmer werd. Toen we aankwamen bij Sam’s Town RV Park sloeg de warmte ons om de oren, ’t was maar liefs 43 graden! Nadat we snel de stroom aan hadden gesloten zodat de airco aan kon, heb ik maar weer eens 3 wassen gedraaid. Toen de was in de machines zat, zijn Jerry en ik even samen rond gelopen en zagen de camper van Jan Gijs staan. Jan Gijs kennen we van het AA-forum en ik wist dat hij dezelfde dagen op deze camping zou staan. Even aangeklopt en elkaar even kort gesproken, want zij waren ook net aangekomen. Toen weer naar de was die klaar was, deze in de droger gedaan, snel terug naar de camper om zwemkleding aan te doen en toen snel door de hitte naar het verkoelende zwembad. Daar even verder gekletst met Jan Gijs + familie. Zij zijn hier samen met Duitse vrienden. Nog even gezellig gekletst, daarna het water in geplonsd, terug naar de was die ondertussen klaar was, deze opgevouwen, terug naar de camper en een pan pasta klaar gemaakt. Om 21.00 uur met de shuttlebus vertrokken naar The Strip. Geweldig, al die lichtjes. We waren afgezet bij het Paris Las Vegas, dus eerst maar een foto gemaakt van de Eiffeltower. Daarna doorgelopen naar Ceasars Palace. Schitterend, al dat marmer en die mooie beelden. En leuk, al die ouwetjes in het casino! Toen verder The Strip afgelopen richting Downtown. Eerst maar even alle drie een grote cola light gehaald bij de Mac, want we stikten alle vier van de dorst. Omdat de laatste pendelbus om 23.30 uur zou vertrekken vanaf California Hotel, moesten we op een gegeven moment toch door gaan lopen, en dan is die Strip toch behoorlijk lang! We gingen sneller en sneller, maar niet snel genoeg. Op een gegeven moment maar de bus genomen, waar we om 23.25 uur afgezet werden in de buurt van het California Hotel. Toen hard rennen, vragen en zoeken. Uiteindelijk, om precies 23.30 uur, zagen we de pendelbus staan. We hadden eigenlijk allebei al het idee dat we het niet meer zouden halen. En zo is toch ook deze dag weer goed afgelopen!!!

Dag 16, 31 juli: Bryce Canyon Nat. Park - Zion Nat. Park

Temperatuur: 36 graden Celcius
Vandaag gereden: 85 mijl / 137 km

Vanmorgen geslapen tot 7.00 uur en lekker in bed liggen lezen tot 7.30 uur. ’t Is wat, we hebben vakantie maar ik heb nauwelijks tijd om te lezen. Hard werken hoor, zo’n vakantie!
Gisterennacht was het behoorlijk koud, afgelopen nacht viel het wel mee. Toen we vanmorgen buiten gingen ontbijten, was het nog wel koud. De tafel maar even in het zonnetje gezet, en nog was het fris. Onderweg naar Zion werd het snel warmer. Net voorbij Bryce wilden we even boodschappen doen, maar de supermarkt zag er zo ranzig uit, dat we maar door zijn gereden. Onderweg weer veel moois gezien. Boodschappen gedaan in Orderville. Was ook geen hypermoderne supermarkt (er lag een flinke laag stof op de videobanden die te koop waren), maar we hebben bijna alles van het lijstje kunnen kopen. Vlak voor Zion nog even getankt. Jerry moest na het tanken achteruitrijden. Ik gaf aanwijzingen. Er stonden 2 dames achter onze camper koffie te drinken, toen vroeg één van de twee: do we stand in the way? Ik zei: nee hoor, blijf maar staan. Moest wel lachen om deze Nederamerikaanse opmerking. Om een uurtje of één kwamen we aan in Zyon. Zijn eerst doorgereden naar de camping, Watchman Campground. We hebben een mooie plek aan de rivier.
\Daarna met de shuttlebus naar het eindpunt gereden, Temple of Sinawava. Daarvandaan de River Walk gelopen, die overging in de Narrows. Hierbij loop je door de rivier, tussen de smalle hoge rotsen door. Dit was erg leuk om te doen. Ook de kids vonden het erg leuk. Om 18.00 uur waren we terug op de camping. Gegeten, afgewassen en toen nog even de rivier in gegaan. Was erg lachen. Het is een behoorlijke stroomversnelling, dus we vlogen zo’n beetje over de rotsen heen. Gaan nu weer een potje pesten. Geen internet, dus het verhaal blijft nog even binnen de camper.

Dag 15, 30 juli: Bryce Canyon Nat. Park

Temperatuur: 30 graden Celcius

Vanmorgen geslapen tot 7.30 uur. Om 9.30 uur vertrokken naar Campground North in Bryce Canyon zelf, waar we vannacht zullen blijven. De camper neergezet en met de shuttlebus vertrokken naar Sunset Point. Daar eerst geluisterd naar een Ranger die vertelde over het ontstaan van Bryce Canyon. Eigenlijk is Bryce geen Canyon, omdat er geen rivier doorheen stroomt. Daarna de Navajo Loop en de Queens Garden Trail gelopen, bij elkaar een wandeling van ongeveer 5 km. Na afloop naar Bryce Canyon Lodge gelopen en daar op een luie stoel in de schaduw genoten van een heerlijke koude cola. Toen de shuttlebus weer genomen naar Bryce Point, het zuidelijkste punt van Bryce Amphitheater Region. Daar hebben we de Rimtrail gelopen tot aan Inspiration Point, een wandeling van 2,4 km. Onderweg weer heel veel foto’s en film gemaakt. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Aangekomen bij Inspiration Point de shuttlebus terug naar de camping genomen. We hadden alle vier honger. We hadden tenslotte vandaag aardig wat gelopen. Heerlijk in de schaduw genoten van een biertje met chips. Niet zo gezond, maar wel verschrikkelijk lekker. Omdat we geen zin meer hadden om nog boodschappen te doen, zijn we met de fiets naar Ruby’s Inn gefietst, zo’n 7 km fietsen. Het hele stuk berg af, heel relaxt. Daar lekker gegeten, Julian en Jerry hebben nog een ijsje op, en nog een stukje gewandeld. Toen weer terug op de fiets, en toen dus 7 km berg op. Dat was weer minder. Wel gelijk de vette maaltijd er weer af gefietst. Net buiten koffie gedronken en de foto’s van vandaag bekeken. Jerry en ik willen dadelijk nog even op de fiets naar Sunset Point om de zonsondergang te bekijken.
Nou, voor de zonsondergang waren we eigenlijk iets te laat. Na Sunset Point nog even naar Sunrise Point gereden, en daar was het eigenlijk mooier. Een hele mooie lucht met een soort regenboogevenaar. Zijn we toch niet voor niets gegaan. Toen we terug kwamen hebben met z’n viertjes zitten kaarten (pesten). Was erg gezellig.

Dag 14, 29 juli Capitol Reef Nat. Park - Bryce Canyon Nat. Park

Temperatuur: 31 graden Celcius
Vandaag gereden: 129 mijl / 208 km 3929

Vanmorgen in de camper gedoucht, op ons gemak ontbeten en toen vertrokken van de camping. Een stukje van de Scenic Drive gereden naar Grand Wash. Het laatste stuk was een dirtroad, dus voorzichtig rijden. Daarna de Grand Wash Trail gelopen, een wandeling door de Narrows. Het was geen rondje lopen, moesten dus heen en weer. We hebben hem ongeveer 2 mijl gelopen en zijn toen weer terug gelopen naar de camper omdat het erg warm werd in de zon. Nog even een waterijsje gegeten en toen onze weg vervolgd richting het westen waar we het park weer gingen verlaten. Onderweg nog even gestopt bij een Panorama point. Toen het park uitgereden en via Scenic Byway nr. 12 richting Bryce Canyon vertrokken. Onderweg weer veel mooie natuur gezien. In het Dixie National Forest heel veel hoge berkenbomen gezien zonder blad. Was heel apart om te zien. We moesten een heel stuk naar boven rijden. Het viel ons op dat er op een hoogte van 2700 meter nog bomen groeiden, terwijl de boomgrens in Europa veel lager ligt. Toen een stuk door Grand Staircase Escalante National Monument gereden. Op een gegeven moment reden we op het bovenste puntje van een berg over een vrij smalle weg. Aan allebei de kanten liep het naar beneden. Aan de linkerkant niet zo steil, maar aan de rechterkant eindigde het in een diepe Canyon. Wel een beetje eng en ik was blij dat ik niet achter het stuur zat.
Om een uurtje of vier kwamen we aan in Bryce Canyon. Eerst maar even vier wassen gedraaid, want we hadden dit keer ook het beddengoed er bij zitten. Toen even naar de supermarkt gelopen. Maxime moest nog even iets kopen voor iemand. Kan niet zeggen wat en voor wie, want dan is het geen verrassing meer.
’t Is nu 21.30 uur en Jerry is met de kids naar het zwembad. Omdat internet hier geen bereik heeft moet ik dadelijk met m’n laptop naar de receptie, omdat we hier geen bereik hebben. Morgen gaan we Bryce Canyon bekijken.

Dag 13, 28 juli: Moab - Capitol Reef National Park

Temperatuur: 30 graden Celcius
Vandaag gereden: 148 mijl / 238 km

Vanmorgen geslapen tot 7.45 uur. Douchen, op ons gemak ontbijten en koffie drinken en om een uurtje of 11 vertrokken. Eerst even langs de RV-Repair gereden, maar die konden ons niet helpen. We kunnen nl. vanaf dag 3 de deur niet meer open krijgen van buitenaf. Iedere keer als we weg gaan is het check, check, dubbel check of we echt wel de sleutel bij ons hebben omdat we anders niet meer binnen kunnen komen. Ook is van beide keukenkastjes een schroefje afgebroken zodat af en toe het serviesgoed naar buiten komt zeilen. Daarom moeten we dus iedere keer als we gaan rijden de glazen en borden in bed leggen. Maar helaas kon de Repair-meneer ons dus niet helpen en is het probleem nog steeds niet verholpen.
Hierna maar weer eens boodschappen gedaan. Heerlijke verse pizza’s en foccacia gekocht voor vanavond en voor morgen staat er weer bbq op het menu. Daarna gaan rijden. We zouden vandaag nog naar Dead Horse Point State Park gaan en naar Canyonlands, maar omdat we aan de late kant waren hebben we dit maar overgeslagen. We wilden nl. bijtijds aankomen op de camping in Capitol Reef, omdat het op “First come – First serve” basis is.
Zo kwamen we dus om 15.15 uur aan op Fruita Campground. Een mooie camping, heel veel groen. Er lopen hier zelfs herten op de camping. Vanmiddag zijn Jerry en ik nog even samen naar het Visitor Center gelopen. Onderweg zag ik een dier lopen. Ik dacht eerst dat het een bever was, maar het bleek een Yellow-bellied marmot te zijn. Heel wat anders dan de marmotjes die we in Nederland in de dierenwinkel zien! Toen ik een foto wilde maken zag ik dat er achter de boom nog eentje zat. Ze waren zeker 50 cm lang.
De wandeling naar het Visitor Center was heen en weer ongeveer 2 mijl. Vandaag toch nog wat beweging gehad dus! Nu zitten we lekker buiten. Net lekker gesmuld van onze pizza met een Moab Brewery biertje erbij. De sproeiers voor het gras staan aan, we blijven net droog!
Hier geen internet, dus het verslag van vandaag kan nog niet online gezet worden.
En zo is dag 13 ook al weer bijna voorbij.
Nog even een kleine update. Gisteravond gingen we nog even een stukje wandelen toen we langs het Amphietheater kwamen waar een ranger net aan haar verhaal begon. Wij dachten een interessant verhaal te horen te krijgen over het ontstaan van het park. Deze ranger had echter als specialisatie appels, dus we hebben zo’n 3 kwartier moeten luisteren naar het ontstaan van appels. Daarna wel heerlijk kunnen slapen!

Dag 12, 27 juli: Moab (Arches National Park)

Temperatuur: 36 graden
Vandaag gereden: 57 mijl / 92 km

Vanmorgen de wekker gezet op 7.00 uur, omdat we naar Arches gingen en ik had gelezen dat je daar vanwege de warmte vroeg naar toe moest gaan. Om ongeveer 8.30 uur kwamen we aan in Arches. Als eerste gingen we de Park Avenue Trail lopen. Een wandeling van 1,6 km langs rotsformaties die vanwege hun vorm vernoemd zijn naar Park Avenue in New York.
Was leuk om te doen en een groot deel van de wandeling was in de schaduw. Vervolgens zijn we doorgereden naar Balanced Rock, en daar een korte wandeling van 500 meter gemaakt om Balanced Rock heen. Daarna doorgereden naar The Windows Section, een deel in het oosten van Arches. Daar hebben we een wandeling gemaakt van 1,6 km rond de North Window en de South Window. Beide zijn natuurlijke bogen in de rotsen, veroorzaakt door erosie en water. Was mooi om te doen, maar het werd al flink warmer. Toen doorgereden richting Delicate Arch, het symbool van Utah. Naar Delicate Arch kan je een wandeling maken van 4,8 km, met een hoogteverschil van 146 meter en zonder schaduw. Omdat het zo warm was zagen we dat niet zitten. Daarom hebben we de Upper Viewpoint loop gedaan, een rotsige route naar boven van 800 meter, waar je Delicate Arch van wat ver weg kunt zien. Hierna zijn we naar een parkeerplaats gereden waar we geluncht hebben met uitzicht op Fiery Furnace.
Na de lunch doorgereden naar Devils Garden Trailhead, het noordelijke deel van het park. Daar hebben een wandeling van 2,6 km gemaakt naar Landscape Arch, een natuurlijke boog, groter dan het oppervlak van een football-veld. Zonder schaduw, dus erg warm. Na deze wandeling hadden de kinderen het helemaal gehad. Het was ondertussen ongeveer 14.00 uur en zijn toen teruggegaan naar de camping. We hadden eigenlijk nog naar een zwembad gewild, maar dat was gesloten. Jerry en ik zijn samen nog even met de fiets naar Moab gegaan. Toen we terugkwamen zijn we met z’n vieren naar het minizwembadje van de camping gegaan om af te koelen. We waren net terug bij de camper toen Martin en Marianne kwamen. Marianne is een collega van Jerry en actief op het AA-forum. Gezellig gekletst en aan de limonade gezeten, omdat we in Moab zitten en we nog geen wijn hebben kunnen kopen. Vanmiddag wel een liquorstore gezien maar die is dicht op zondag, en in de supermarkt is geen wijn te krijgen.
Daarna met z’n allen gaan eten bij Moab Brewery. Was erg lekker en gezellig. Toen we buiten kwamen regende het, maar het was nog steeds warm. We moeten nu dus verplicht binnen zitten, maar wel met de airco aan.

Dag 11, 26 juli: Monument Valley - Moab

Temperatuur: Wisselend, ook regen gehad, in Moab 30 graden Celcius
Vandaag gereden: 195 mijl / 314 km

Vanmorgen hoorden we al heel vroeg een hoop campers vertrekken. Wij zijn nog lekker blijven liggen tot 7.15 uur. Op ons gemak douchen, ontbijten (we hadden net buiten de tafel gedekt toen het ging regenen) en toen de boel weer inpakken. Om 10.00 uur vertrokken. We hadden besloten om niet meer naar Monument Valley zelf te rijden, omdat het eigenlijk niets toevoegt. We hadden nl. eigenlijk het plan om met de fiets er naar toe te rijden. Wel nog even gestopt om de beroemde foto’s te maken.
Toen verder gereden. Onze eerste stop was bij Mexican Hat. Ook hier alleen maar even gestopt om een foto te maken. Daarna door naar Goosenecks State Park. Heel mooi. Een canyon, uitgesleten door de San Juan River. Hier even rondgelopen en een paar mooie foto’s gemaakt. Daarna verder gereden naar Natural Bridges National Monument. We zagen aan het begin van de weg al staan dat de weg niet aan te raden was voor RV’s, maar ach, wij zijn wel wat gewend. We hebben 16 jaar geleden ook de Apache Trail en Monument Valley met de camper gereden. Na een paar mijl kwamen we bij de Moki Dukway. Een hele smalle, steile dirtroad van 6 mijl lang. We moesten af en toe de billen flink bij elkaar houden en de camper werd behoorlijk door elkaar geschud. Maar ook dit keer ging het wel goed. Oké, er lag het een en ander op de grond en de plank boven de magnetron was naar beneden komen zeilen, maar voor de rest heeft ons huisje zich goed gehouden. Aangekomen bij Natural Bridges hebben we het park rond gereden. Er loopt een loop van 15 mijl door het park. Vanwege flinke donderwolken en regenbuien werd ons afgeraden om een trail te lopen. Onderweg weer gestopt voor de nodige foto’s. Bij de tweede brug ging het al voorzichtig regenen. Ik ben toen toch nog naar het uitzichtpunt gelopen voor de foto’s, maar ben toch wel nat geregend. Daar heeft Jerry vast een leuk filmpje van gemaakt. Toen doorgereden naar de derde (laatste) brug. Omdat het toen even flink regende hebben we eerst maar even op ons gemak wat gedronken. Toen toch nog een kleine trail gelopen van zo’n ½ mijl naar de Bridge. Dat is toch mooier dan een foto maken van grote afstand. Dit hebben we net droog gehouden.
Toen door naar Moab. Onderweg in Blending boodschappen gedaan, een paar korte broeken gekocht en getankt. De benzine is hier een stuk duurder dan we de laatste paar dagen gewend waren.
We hebben vandaag weer zoveel mooie natuur gezien. Iedere keer weer verbazen we ons over het landschap waar we doorheen rijden. En iedere keer weer denken we dat we nu wel het mooiste hebben gezien.
Om 18.00 uur kwamen we aan in Moab. Hier was het droog en warm. Na ons geïnstalleerd te hebben, heeft Jerry de bbq aangestoken en hebben we lekker gegeten. Nu is Jerry met de kinderen in het zwembad en zit ik hier in het bijna donker om 20.00 uur nog lekker buiten. En nu maar weer kijken welke foto ik bij het verslag zal zetten.

Dag 10, 25 juli: Canyon de Chelly - Monument Valley

Temperatuur: 35 graden Celcius
Vandaag gereden: 109 mijl / 175 km

Vanmorgen om 7.15 uur opgestaan. Dat dachten we tenminste. Bleek dus dat het hier een uur later is! Hetzelfde gebeurde ons 16 jaar geleden. Was het dus geen 7.15 uur maar 8.15 uur.
Ontbeten, nog even wat foto’s gemaakt en om 9.45 uur vertrokken.
Om 10.00 uur zijn we begonnen aan de White House Trail. Om 10.45 uur kwamen we beneden aan bij de White House Ruins. Dit zijn ruines van rotswoningen. Het was ontzettend warm en we liepen constant in de volle zon. Toen weer terug naar boven. We hadden gelukkig voldoende water bij ons. En weer deden we de terugweg sneller dan de heenweg, net als in de Grand Canyon. Weer terug gekomen bij de camper hebben we eerst maar een waterijsje genomen. Dat smaakt goed na zo’n verhitte wandeling!
Toen op weg gegaan naar Monument Valley. Eerst nog even getankt, want ook hier is de benzine minder duur. Van Canyon de Chelly naar Monument Valley is een ontzettend mooie weg. We hebben dus weer genoten onderweg van het uitzicht. Achter de bergen zagen we weer flinke regenbuien, maar wij hebben het droog gehouden.
Omdat we maar een redelijk korte afstand hebben gereden vandaag, kwamen we bijtijds aan in Monument Valley. Het blijft indrukwekkend om te zien. Onderweg nog even gestopt voor wat foto’s. Wel vervelend dat er dan weer direct een Indianenmeisje naar je toekomt met zilveren sieraden. Nee, we willen echt niets kopen. Gisteren in de supermarkt werd er ook al gebedeld door een oude Indiaan. Die hebben we toen maar een dollar gegeven.
Aangekomen op de camping eerst maar weer eens 3 wassen gedraaid. Erg schoon geworden is het niet, maar ach het ruikt weer fris.
Nu zit ik heerlijk in de schaduw van de camper mijn verslag te typen. Jerry is net met de kids naar het zwembadje geweest. Het is eerder een veredeld ligbad, er mogen ook niet meer dan 15 mensen tegelijk in. Maar ja, je koelt lekker af.
’t Is nu bijna 18.45 uur dus ga zo maar eens aan het eten beginnen. Weet niet of er vanavond nog iets te vertellen is, maar dat kan ik er altijd nog bijzetten. Lang leve internet.
Vanavond na het eten nog even een rondje gewandeld over de campground. Er zijn hier ontzettend veel Nederlanders. Zoveel hadden we er nog niet eerder gezien. De camping is ook helemaal vol. ’t Is maar goed dat wij in Nederland al geboekt hadden.

Dag 9, 24 juli: Grand Canyon - Canyon de Chelly

Temperatuur: 34 graden Celcius
Vandaag gereden: 263 mijl / 423 km

Vanmorgen nog even uitgebreid ontbeten in Grand Canyon. Om 9.00 uur zijn we vertrokken. Bij de oostuitgang van het park nog even gestopt om een foto te maken van het bord, want daar waren we op de heenweg te snel voorbij gescheurd. Toen onze weg vervolgd richting Canyon de Chelly. Een fantastische weg door de Painted Desert. Bij Tuba City gestopt om te tanken en om boodschappen te doen. De benzine is hier minder duur dan in de westelijke gebieden. Boodschappen gedaan bij een niet zo enorm grote supermarkt. Het voordeel hiervan is dat we alles redelijk makkelijk konden vinden en niet verdwaalden zoals bij de grote supermarkten. Jammer genoeg hadden ze geen wijn. Misschien omdat we in een Navajo Nation zaten. Was wel grappig. Allemaal Indianen in de supermarkt. Daarna onze weg vervolgd en verkeerd gereden. Gelukkig kwamen we er dankzij een kompas snel achter, zodat we maar 14 mijl te veel hebben gereden.
Om 16.00 uur kwamen we aan in Canyon de Chelly. Onderweg al wat uitzichtpunten bekeken. Ontzettend mooi. Julian vindt het nog mooier dan de Grand Canyon. We hadden eerst nog even gekeken op Cottonwood Campground, een gratis camping, maar besloten om toch door te rijden naar Spiderrock Campground. Het enige voordeel van deze camping is dat we internet hebben, want voor de rest is het een grote bende. Zo erg, dat het gewoon grappig is. De toiletten bestaan uit een paar platen, waarvan een hutje is gebouwd. Wel voor "Men" en "Women" apart. Zonder deur, en het toilet zelf is een chemisch toilet. Douchen kan hier ook (zelfde kwaliteit gebouw), maar daarvoor betaal je $ 2,50 extra, bovenop de $ 15 standaard tarief. En wil je wifi, dat kan ook, voor slechts $ 2 extra. Maar de ligging is erg mooi. En met een luxe camper heb je verder geen voorzieningen nodig. Hier lekker een hamburger van de bbq gegeten met gebakken aardappeltjes en sla. Gelukkig was de wind een beetje gaan liggen. Het was vandaag ontzettend warm, maar hoe dichter we bij Canyon de Chelly kwamen, hoe harder het ging waaien. Ook zagen we aan alle kanten om ons heen enorme regenbuien en onweer. Wel mooi om te zien, al die bliksemschichten. Wij hebben er zelf maar een paar druppels van mee gekregen. Nu zitten we lekker aan de koffie, werken het blog bij en zijn de foto’s aan het uploaden. De kids waren ook blij dat ze weer even konden computeren. Vanavond bijtijds naar bed en morgen een wandeling door de canyon maken.

Dag 8, 23 juli: Grand Canyon

Temperatuur: 30 graden Celcius

Vandaag een dagje niet gereden, ook wel eens lekker. Vanmorgen om 7.30 uur opgestaan. Douches moest in de camper omdat de campground op het park verder geen faciliteiten heeft.
Het is te doen, maar royaal is anders. Ach, blijft het toch nog een beetje kramperen.
Daarna lekker buiten ontbeten, het enige jammere is dat we nog steeds geen echt lekker brood hebben kunnen vinden. Zulke grote supermarkten, enorm veel keus, maar een beetje normaal brood ho maar. Om een uurtje of tien vertrokken naar de Canyon. Eerst een stukje lopen en toen met de shuttlebus van Shrine of the Ages naar Bright Angel Lodge. Daar een stuk gelopen van de Bright Angel Trailhead. We hebben 50 minuten naar beneden gewandeld en terug hebben we er 35 minuten over gedaan. Komt waarschijnlijk omdat we op de heenweg iedere keer stil hebben gestaan om foto’s te maken en te filmen. Ook nog een aantal condors gezien. Heel bijzonder. De weg naar boven was behoorlijk pittig, vooral het eerste stuk. Dat ging behoorlijk steil, en volop in de zon. Boven gekomen eerst maar wat te drinken genomen en een ijsje gegeten. Daarna hebben we de Rimtrail gelopen tot aan Yavapai Observation Station. Onderweg ook weer heel wat stil gestaan en foto’s gemaakt.
Om een uur of drie waren we terug bij de camper. Alles bij elkaar hadden we zo’n 12 km gelopen. Op de camping lekker in de schaduw gezeten, cola’tje erbij, boekje gelezen en een tukje gedaan.
Zo, ik kom net schoon onder de douche vandaan. Heb wel een jasje van zand uitgetrokken zeg!
We zijn vanavond na het eten nog met de fiets naar de canyon gereden om de zonsondergang te zien. We moesten ons wel haasten. We gingen hier om 19.30 uur weg, en de zonsondergang was om 19.40 uur. We stonden niet op het meest geweldige punt, maar het was toch erg mooi.
Nu zitten we lekker buiten aan de koffie met appeltaart cq donuts. Boven ons een geweldige sterrenhemel. Vanavond niet te laat naar bed want morgen hebben we weer een lange dag rijden voor de boeg naar Canyon de Chelly. Straks nog wel even de foto’s bekijken.

Dag 7, 22 juli: Flagstaff - Grand Canyon

Temperatuur: 27 graden Celcius
Vandaag gereden: 102 mijl / 164 km.

Vandaag uitgeslapen tot 7.45 uur. We zijn nu helemaal gewend aan de Amerikaanse tijd. Eerst maar even met een tas vol vuile was naar de laundry gegaan en daar drie wasmachines gevuld. Het wassen ging snel, maar het drogen was een ander verhaal. Iedere twaalf minuten moest ik terug om te kijken of de was droog was, omdat er maar één muntje tegelijk in ging. Ondertussen op ons gemak een ontbijtje gemaakt. Na het ontbijt de was op gaan vouwen, en ondertussen konden de kids allebei nog even op MSN. Uiteindelijk om een uurtje of 11 vertrokken.
De weg van Flagstaff naar Grand Canyon is erg mooi. Iedere keer weer een heel ander landschap. Soms had het wel wat weg van Frankrijk. Onderweg nog een flinke regenbui gehad, maar toen we aankwamen was het weer mooi. Eerst maar met de camper naar Mather Campground gereden. Daarvandaan zijn we met de fiets naar Canyon View Information Plaza gereden, maar eerst even langs de winkel gefietst om zonnebrand te halen. Was goed te doen op de fiets. Daarvandaan weer doorgefietst naar Mather Point. Het blijft een fantastisch natuurverschijnsel. Toen de fietsen geparkeerd en verder gewandeld richting Yavapai Observation Station. Onderweg natuurlijk de nodige foto’s en film gemaakt. Weer terug naar de fietsen en nog even gestopt bij de Information Plaza, en daar even binnen rond gekeken.
Toen terug naar de camper, want de kids vonden het wel welletjes.
Vanavond lekker gebbq’t. Jerry en ik wilden eigenlijk samen nog terug naar de Canyon om de zonsondergang te bekijken, maar het duurde een beetje langer dan gepland voordat de bbq heet was. Die optie gaat dus morgenavond in de herkansing. Vanavond dus lekker bankhangen, verslagje maken en dadelijk alle foto’s bekijken die we tot nu toe hebben gemaakt. Internet hebben we niet, dus ook geen ruzie wie er op de pc mag!

Dag 6, 21 juni: Seligman - Flagstaff

Temperatuur: 34 graden Celcius
Vandaag gereden: 126 mijl / 203 km

Het moet niet gekker worden; vandaag geslapen tot 7.30 uur. Het lijkt wel vakantie. Wel een aantal keren wakker geworden vannacht. De camping ligt nl. tegen een spoorlijn aan. Iedere keer als er een goederentrein aankwam dan moest je snel je benen intrekken anders kwamen ze onder de trein. En de treinen zijn hier lang! Iedere goederentrein heeft 3 locomotiefs en daarachter hangt een enorme sliert wagons. Maar voor de rest dus heerlijk geslapen. We hebben nl. een heerlijk bed in ons huisje op wielen. Gelukkig maar, anders wordt het een drama met mijn rug.
Vanmorgen dus rustig aan gedaan. De rest van de familie werd zo’n beetje rond 8.00 uur wakker. Daarna op ons gemak gedoucht en lekker buiten ontbeten. Om een uurtje of 10.15 uur zijn we vertrokken. Nog een stukje “Route 66” gereden, maar daar was weinig aan vanaf Seligman. Doorgereden naar Flagstaff en daar even getankt. Het blijft schrikken met zo’n grote tank! Vandaag heb ik voor het eerst gereden met de camper, ging prima. Is wel hard werken hoor! Toen doorgereden via Oak Creek Canyon naar Slide Rock State Park. Helaas is de parkeerplaats voor RV’s hier helemaal vol, dus we moeten wachten tot er een camper weg gaat. Eerst maar even geluncht. Jerry en de kinderen zijn al vast naar het water toe, en ik zit te wachten totdat ik de camper kan parkeren. Ben dus ondertussen maar vast begonnen met m’n verslagje. ’t Is nl. iedere keer als we Internet hebben vechten wie er als eerste achter de PC mag. ’s Morgens vroeg willen de kids ook graag nog even op MSN omdat er dan vrienden online zijn, en ’s avonds willen ze mailen. Waar is de tijd gebleven dat ze nog niets te vertellen hadden en gewoon om 19.00 uur naar bed moesten!?! Geintje, we hebben het reuze gezellig zo met z’n viertjes. Ben ondertussen wel een beetje aan het wegbraden, het is hier flink warm. Helaas nog steeds geen parkeerplekje vrij voor mij. En dan te bedenken dat we vanmorgen nog even een flinke bui hebben gehad. Het wisselt hier snel, zowel het weer als de natuur. ’t Is hier geweldig mooi. Ga voor nu even stoppen, de batterij is nl. bijna leeg, en ga vanavond weer verder.
Zo, het is ondertussen 21.45 uur en we zijn een uurtje geleden gearriveerd op KOA Flagstaff.
Ik heb uiteindelijk vanmiddag nog de camper kunnen parkeren. Volgens mij waren ze ons gewoon vergeten want toen ik aankwam waren er 4 parkeerplaatsen vrij. We hebben daar in ieder geval een leuke middag gehad. Waren we wel aan toe na die lange reis van gisteren.
Na Slide Rock zijn we weer naar Flagstaff gereden. Zijn toen naar de Flagstaff Mall geweest om wat kleding in te slaan. Daarna maar weer eens boodschappen gedaan. Dat valt niet mee, iedere keer in een andere supermarkt weer alles moeten vinden. Omdat het ondertussen al 19.30 uur was zijn we gaan eten bij de Pizza Hut. Lekker, maar volgens ons zijn de pizza’s en knoflookbrood in Amerika een stuk vetter dan in Nederland.
Ik had vanavond eigenlijk nog willen wassen, maar de laundry ging al om 21.00 uur dicht. Dat zal dus tot morgen moeten wachten. Nu is het tijd voor koffie.

Dag 5, 20 juli: Joshua Tree - Seligman

Temperatuur: 34 graden Celcius
Vandaag gereden: 336 mijl / 541 km

Vannacht eindelijk weer een nacht doorgeslapen. Wel nog midden in de nacht wakker geworden van de coyote’s, heel apart om dat te horen. Daarna doorgeslapen tot 6.30 uur. Je zou het bijna uitslapen gaan noemen! Na een korte douche van ons viertjes in de camper zijn we om 8.00 uur vertrokken. Toen doorgereden tot Cholla Cactus Garden, daar een hele kleine wandeling gedaan en toen ontbeten. Toen op ons gemak doorgereden over scenic route 62.
Was wel grappig. Deze route loopt langs een spoorbaan. Over de hele lengte van de spoorbaan hebben mensen hun naam geschreven met behulp van stenen. Was grappig om te zien. Ook kwamen we op een gegeven moment langs een hek waaraan wel honderden schoenen hingen.
Valt trouwens niet mee hoor, kaart lezen als je al jarenlang verwend bent met onze kaartleesdoos Ans. Maar het ging redelijk.
We zouden eigenlijk in Lake Havasu City nog stoppen voor de lunch en om even te gaan zwemmen, maar toen we daar aankwamen om de camper te parkeren bleek dat we $ 10 moesten betalen om de auto te parkeren, en daar hadden we weinig zin in. Dus alleen even boodschappen gedaan en weer doorgereden. Ondertussen was het al vrij laat, dus hadden we maar besloten om niet route 66 te nemen zoals de bedoeling was, maar gewoon de snelste weg naar Seligman, waar we een camping hadden besproken. Om een uurtje of zeven zijn we hier aangekomen, hebben pizza gegeten en zijn lekker gaan slapen.

Dag 4, 19 juli: Los Angeles - Joshua Tree

Temperatuur: 32 graden Celcius
Vandaag gereden: 153 mijl / 246 km.

Vannacht om 0.00 uur was ik uitgeslapen, maar vond het toch iets te vroeg om al uit m’n bed te komen. Dus de rest van de nacht hazendutjes gedaan en uiteindelijk om 5.30 uur eruit gegaan. Vannacht hebben we ook nog geprobeerd om de foto’s op de Skydrive te zetten, maar vanwege de beroerde internetverbinding ging dat iedere keer maar met een paar foto’s tegelijk. De kinderen konden vanmorgen vroeg eindelijk even op MSN op een tijdstip dat hun Nederlandse vrienden ook online waren.
Om 7.00 uur werden we opgehaald met het shuttle-busje van Moturis. Daar kwamen we als eerste aan, dus na alle controle, uitleg en inruimen konden we vrij snel al op weg. Eerst maar even naar de Wal*Mart om de camper te vullen. Dat viel nog niet mee, om in zo’n gigantische supermarkt alles te kunnen vinden. Groente, fruit en vlees konden we niet vinden, dus daarvoor moesten we naar een andere supermarkt. Uiteindelijk toch alles kunnen vinden, dus toen konden we eindelijk gaan eten, want dat was er vandaag nog niet van gekomen. Na het eten zijn we doorgereden naar Joshua Tree. Via een kleine omweg, want we hadden kennelijk een afslag gemist, kwamen we om ongeveer 17.00 uur in het park aan. Daar nog even een kleine wandeling gedaan en toen doorgereden naar de camping, Hidden Valley. Nog even lekker buiten kunnen zitten. Eten hebben we toch maar binnen gedaan vanwege de vele vliegen. Na het eten hebben de kinders de afwas gedaan, terwijl wij gingen betalen.
Ondertussen zijn we toch weer behoorlijk moe. Weinig geslapen, veel gedaan, dus we gaan lekker vroeg naar bed.
De camper zit er mooi uit. ’t Is geen nieuwe, hij is van 2006, en binnen zitten behoorlijk wat beschadigingen. Maar hij is lekker ruim en de bedden gaan we zo meteen uitproberen.

Dag 3, 18 juli: New York - Los Angeles

Temperatuur:
New York vanmorgen om 7.45 uur al 28 graden Celcius
Los Angeles: 23 graden Celcius

Vanmorgen om 4.00 uur wakker. Was nog een ietsjepietsje te vroeg om er al uit te gaan. Toch weer in slaap gevallen tot 6.30 en toen maar onder de douche gegaan en de koffers weer ingepakt. Om 7.40 uur werden we opgehaald door de taxi. Dit keer geen gele taxi, maar een keurige zwarte Lincoln met zwarte leren bekleding. Om 8.30 uur waren we al op het vliegveld. Het inchecken van de koffers ging reuze snel. Bij de douane weer alles afgeven, ook de riemen moesten weer af. Dit keer moesten we zelfs onze schoenen uit doen. Maar het ging alleenmaal redelijk snel en natuurlijk ook allemaal weer zonder maar een spoortje van een glimlach. Daarna naar de Burgerking op het vliegveld gegaan en daar een ontbijtje genomen van een warm broodje ham, kaas en ei en een flinke beker koffie erbij. De vliegreis ging ook goed. Ik ben weer niet ziek geworden, dus de pleisters helpen gelukkig goed!
De vlucht had dit keer wel vertraging. We moesten om 11.15 uur vertrekken, maar dat werd uiteindelijk pas 12.00 uur omdat het ontzettend druk was. We kwamen om 14.10 uur aan in Los Angeles, waar we onze klokjes weer 3 uur terug mochten zetten. Nog een poosje moeten wachten op het shuttlebusje. Eerst kwam er niets, toen kwam er één die vol was en toen nog even moeten wachten voordat eindelijk het volgende busje kwam. Om 15.15 uur kwamen we aan in het Crowne Hotel. Daar konden we niet direct naar onze kamer, omdat wij graag omgeboekt wilden worden naar een niet-roken kamer. In de tussentijd naar de Burgerking hier vlakbij gelopen, want het was voor ons al 3 uurtjes later en we hadden eigenlijk wel zin in eten. Moet niet gekker worden, ontbijt en diner in de Burgerking.
We hebben hier een keurige kamer. Hebben vanmiddag nog even met Moturis gebeld. We worden morgenochtend al om 7.00 uur opgehaald. Helemaal prima, des te eerder kunnen we vertrekken. Hier in LA is het nu 20.00 uur, maar wij vinden het mooi geweest voor vandaag en gaan lekker slapen!

Dag 2, 17 juli: New York

Temperatuur: 30 graden Celcius

Vanmorgen om 3 uur was ik eigenlijk al uitgeslapen. Om 4 uur weer wakker, om 5 uur weer wakker en uiteindelijk om 5.45 uur maar uit bed gegaan en onder de douche gestapt.
Ook de rest was al vroeg wakker zodat we om 6.45 uur al buiten liepen op weg naar Battery Park. Daar via de wandelpromenade naar de gratis Ferry gelopen. Was een mooie wandeling.
De Ferry naar Staten Island was erg leuk. We gingen vlak langs het Vrijheidsbeeld. De reis duurde een klein uurtje. Daarna zijn we met de Metro richting Madison Square Garden gegaan. We kwamen er onderweg achter dat we onze toegangskaarten voor het Empire State Building waren vergeten, dus moesten we eerst weer terug naar het hotel om deze op te halen.
Onderweg toen eerst maar even bij Starbucks een heerlijke koffie genomen. Ik begrijp nu waarom die Amerikanen hier zo dol op zijn. Het is heerlijk.
Toen weer naar het Empire State Building. Gelukkig hadden we thuis al de kaarten besteld, dat scheelde weer wachttijd. Ook hier zijn er strenge veiligheidsvoorschriften. Riemen af, en alles door de X-ray. Het uitzicht was geweldig. Daarna door naar Madison Square Garden.
naar het zuiden van Central Park, maar de Metro sloeg wat haltes over zodat we uitkwamen bij het noordelijke deel van Central Park. Een deel door het park gelopen, toen een deel 5th-Avenue gelopen, toen weer door Central Park naar Strawberry Fields. Daarna het park uit en weer verder gewandeld over 5th-Avenue. Daar nog het Grand Central Station bekeken, heel erg mooi. Toen weer verder gelopen naar de NBA-Superstore, waar de kinderen het een en ander hebben gekocht. Daarna weer verder gelopen. Ondertussen was het al 18.00 uur geworden, en we kregen honger. Lekker pizza gegeten. Voor de verandering maar weer verder gelopen op 5th-Avenue. Nog wat kleding gekocht, voor mij nieuwe wandelschoenen gekocht. Weer koffie gedronken bij Starbucks. Als laatste hebben we Times Square bekeken. Wat geweldig om te zien, al die neon. Toen waren we het eigenlijk allemaal een beetje zat na al die kilometers. Julian was de enige zonder blaren. Terug naar het hotel en lekker onder de douche gegaan.

Dag 1, 16 juli 2008: Brussel - New York

Vanmorgen om 8.00 uur stond de taxi klaar om ons naar Brussel Airport te brengen. Een nogal groezelige man met een vieze auto, maar hij heeft ons veilig weg gebracht.
Op het vliegveld was het even zoeken waar we moesten zijn. Eerst de nodige vragen moeten beantwoorden zoals: wie heeft de koffers ingepakt, hebben we nog electrische apparatuur bij ons, moeten we pakjes voor iemand meenemen etc. Daarna mochten we de koffers afgeven en zijn we even wat gaan eten en drinken. Daarna gingen we boarden. Alles op de lopende band, riem af, broekzakken leeg halen en fouilleren. Om 10.45 uur mochten we het vliegtuig in nadat we weer verschillende vragen hebben moeten beantwoorden. In het vliegveld hadden we 2 keer 2 plaatsen naast elkaar, dus de kinderen konden bij het raam zitten. Helaas zaten we wel bij de vleugel.
Ik had van de huisarts een pleister gekregen die ik achter m’n oor moest plakken tegen de misselijkheid. Die heeft gelukkig goed geholpen. Had het alleen tijdens de landing even flink benauwd, maar heb alles binnen kunnen houden. Julian had last van z’n oren tijdens het landen.
We vertrokken een kwartier later dan gepland, we zouden nl. om 11.45 uur vliegen en dat werd 12.00 uur en om 14.10 uur plaatselijke tijd zijn we geland. Dat ging allemaal vrij vlot. Even een foto en wat vingerafdrukken en dat was het. Ook kwam onze bagage vrij snel. Buiten gekomen konden we gelijk de taxi in. We hadden drie keer gezegd dat we naar het Sohotel in Broomestreet moesten en wat doet die gup van een chauffeur: die zet ons af bij het Soho Grand Hotel. Maar daar kwamen we pas achter toen we bij de receptie stonden en toen was de chauffeur al weer vertrokken. Terug naar buiten, geen vrije taxi te bekennen, dus toen zijn we maar gaan lopen naar het juiste hotel. Op zich niet zo ver, maar met 4 stuks gagage en 4 stuks handbagage lijken die 15 minuten wandelen veel langer. Het hotel ziet er netjes uit. Oud, maar schoon. Toen we aankwamen hebben we ons eerst maar even omgekleed want het is hier zo’n 30 graden C
We wilden met de metro naar Ground Zero, maar daar ging kennelijk iets mis want we zaten ineens in Brooklyn. Weer terug met de metro, dit keer de juiste, naar Ground Zero. Jammer dat er weinig van te zien is vanwege het enorme hekwerk. We wilden vanavond eigenlijk nog over de Brooklyn Bridge wandelen en met de Ferry naar het Vrijheidsbeeld, maar we zijn eigenlijk allemaal wel moe. Hebben bij Panini nog even een broodje gegeten en zijn toen via Broadway naar ons hotel gelopen. We liggen nu alle vier helemaal gevloerd op bed tv te kijken. Denk dat ik zo maar m’n oogjes ga sluiten, want we hebben voor morgen nog een drukke dag voor de boeg.

Naar Brussel

Gisteravond zijn we om 19.00 uur vertrokken naar Campanile Hotel Vilvoorde. Onderweg nog even wat gegeten bij de Mac. Om 21.00 uur kwamen we aan in het hotel.

Bijna klaar!

Gisteren al bijna alles ingepakt. De koffers staan klaar boven. Ze staan nog wel open voor de laatste spulletjes. Morgenochtend gaan ze dicht en naar beneden zodat ik boven nog even goed kan stofzuigen. Vandaag beneden aan de gang geweest. 't Is eigenlijk van de zotte: je wilt je huis netjes achterlaten en als we over een maand terug komen dan kunnen we weer overnieuw beginnen.
Jerry heeft vandaag z'n laatste werkdag (tenzij het heel druk is). Hij is vandaag op de mountainbike naar z'n werk gegaan. Dat is 43 km. heen en 43 km. terug. Heeft hij in ieder geval nog wat beweging gehad voor de lange zit.
Ik ben vandaag vrij, en moet morgenmiddag nog werken. We willen om ca. 19.00 uur morgenavond vertrekken. Onderweg eten we wat en dan zullen we om ca. 21.30 uur in ons hotel in Brussel zijn.
Dit zal dus voorlopig ons laatste berichtje vanuit Nederland zijn!

Taxi geregeld, maar hoe laat?

Gisteravond geregeld dat we woensdagochtend opgehaald worden van ons hotel in Vilvoorde en naar Brussel Airport worden gebracht. Ook meteen de terugreis geregeld. Op 15 augustus staat de taxi 's morgens klaar om ons weer naar de auto te brengen in Vilvoorde.
Vanmorgen werden we gebeld door het taxibedrijf dat alles geregeld is. We moeten woensdagochtend klaar staan bij de receptie en worden opgepikt om 8 uur kwart.
Helemaal geweldig. Ik heb alleen geen idee wat 8 uur kwart is. Is dat 7.45 uur of is dat 8.15 uur!?! We moeten om 8.45 uur op het vliegveld zijn, het is 5,5 km rijden, dus we gaan er maar van uit dat ze 8.15 uur bedoelen!

Oeps: verkeerde hotel geboekt!!

Vanmorgen had Jerry op onze laptop Google Earth geïnstalleerd. Daarna gelijk maar eens gekeken waar ons hotel in Los Angeles nu precies was, en waar we de camper van Moturis op moeten halen. Gisteren hadden we nl. bericht gehad dat het adres van Moturis gewijzigd is. Papieren van Tioga erbij gehaald en wat bleek: i.p.v. Clarion Hotel Airport, was het Clarion Hotel Downtown geboekt. Dat wil zeggen dat we dan 25 km van het vliegveld af zouden zitten, en dat er ook geen shuttle mogelijk was van het hotel, en ook niet van Moturis omdat dat alleen vanaf de Airporthotels geldt. Snel maar even met Tioga gebeld. We werden direct goed geholpen. Het hotel is omgezet naar het Crowne Plaza Airport hotel, zowel voor de eerste als voor de laatste nacht. Het hotel is iets duurder, maar omdat het hun fout was nemen zij de extra kosten voor hun rekening. Petje af voor Tioga. Ben blij dat we dat nog even gecontroleerd hebben. Ik moet er niet aan denken dat we daar ter plekke pas achter waren gekomen!