Temperatuur: 26 graden Celcius
Nou dacht ik toch echt dat het verhaaltje over de terugreis een saai iets zou worden. Nou, nevernooitammehoelajakkiebakkieechtnie! Het begin ging prima. Ik had de wekker gezet op 4.15 uur, want we moesten de shuttlebus hebben van 5.00 uur. We waren dus netjes drie uur van te voren aanwezig op JFK en mochten daar achteraan sluiten in een flinke rij. Het ging nog redelijk snel, dus dat viel mee. Lastig was wel dat we bij het inchecken niet direct de koffers af konden geven zoals op de heenreis in Brussel. Nee, na het inchecken moesten we met onze 5 stuks bagage en 4 stuks handbagage even verderop de koffers afgeven bij band nr. 1. Helaas stond hier alles al vol, dus moesten we met het hele zooitje naar band nr. 2. Maar ach, hoe bijzonder, ook deze was al vol en moesten we naar band nr. 3. Hier konden we de koffers afgeven, maar we mochten niet voorlangs het lintje en moesten dus helemaal omlopen met onze 898 kg. bagage! Daarna konden we door naar de paspoortcontrole. Wat leuk, ook daar een rij. Was er nog een Pakistaanse familie die even heel vriendelijk voor kwam piepen, dus wij weer even voor terug gepiept. Toen door naar de gate. Nog even een broodje gekocht want we hadden nog niets gegeten. Het eerste deel van de vlucht ging eigenlijk wel voorspoedig. Totdat we ter hoogte van Chicago vlogen. We zagen op de schermpjes dat het vliegtuig een rondje ging vliegen. En daarna nog een rondje. Toen weer een stukje de goede richting uit, en toen weer een rondje. Even daarna kwam de piloot met de hartverwarmende opmerking dat het vliegveld van JFK gesloten was wegens hevige hoosbuien, storm en bliksem, en dat we uit moesten wijken naar het vliegveld van Syracuse. Syracuse ligt zo’n 450 km. ten noordwesten van New York, vlakbij de Canadese grens. Daar zou het vliegtuig bijtanken en wachten op verdere instructies. Aangekomen op het vliegveld meldde de stewardess ons dat er drinken en pizza op ons stond te wachten in de vertrekhal. Dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze werd er helemaal blij van. Wij iets minder. Wij zouden nl. oorspronkelijk om 5.00 pm aankomen, en om 7.30 pm zouden wij verder vliegen naar Brussel! Iedere keer werd er omgeroepen dat het vliegveld nog steeds gesloten was en dat we moesten wachten op verdere instructies. Uiteindelijk kregen we om 8.45 pm te horen dat we weer op konden stijgen. De piloot vertelde ons nog dat er een kansje was dat mensen hun aansluiting nog zouden halen omdat alles op JFK vertraging had opgelopen. Helaas was onze aansluiting er toch al vandoor zonder ons. BALEN! En toen kregen we te maken met de niet zo klantvriendelijkheid van Delta Airlines, waar wij mee vlogen. Voor een hotelvergoeding kwamen wij niet in aanmerking omdat het niet hun schuld was, maar de schuld van het weer. Erg vervelend voor u, maar ik moet nu een andere klant helpen. Onze volgende vlucht zou de volgende dag om 6.55 pm gaan. We kregen onze boardingpassen al, maar zonder stoelnummer want de vlucht was overboekt en dus was het nog niet eens zeker dat we morgen wel mee zouden kunnen! Tot ziens. Ondertussen hadden wij kennis gemaakt met een Belgische familie; Luc, Nadien, Stijn en Steven. Hebben de koppen bij elkaar gestoken en probeerden om met 2 gezinnen een hotel te zoeken. Het volgende probleem: er is beneden een hotelinformatiebalie. We konden daar naar toe gaan. Er was echter één klein probleempje: als wij naar beneden zouden gaan dan mochten wij niet meer terug naar boven. M.a.w.: als we geen hotel zouden kunnen vinden, dan moesten we buiten blijven. Toen maar boven op zoek gegaan naar een telefoonboek zodat we het zelf konden regelen. Helaas, geen telefoonboek en onze laptop kon op de een of andere manier geen verbinding maken met internet. Terug naar de Delta-balie voor een telefoonboek. Hadden ze niet, we moesten maar naar beneden naar de hotelinformatiebalie. Toen maar weer heel vriendelijk tandenknarsend de meneer duidelijk gemaakt dat we dan niet meer terug naar boven konden. Uiteindelijk heeft hij ons toen toch een paar telefoonnummers van hotels kunnen geven. Daar hebben we zo lang met iemand aan de telefoon gehangen, dat de 2 kamers die hij eerst nog vrij had, ondertussen al vergeven waren. We hadden dus 15 minuten voor Jan met de korte achternaam met deze meneer aan de telefoon gehangen. De meneer van Delta zei ook al dat er weinig kans was nog een hotelkamer te vinden. Er waren nl. 70 vluchten die vanwege het noodweer niet konden vertrekken. En al deze mensen wilden natuurlijk naar een hotel. Toen hebben we besloten om er maar het beste van te maken en ergens een plekje te zoeken waar we een beetje rustig konden liggen. We zijn toen om een uurtje of twee ’s nachts ergens boven beland op de bankjes van Burger King. Hebben daar een beetje liggen dutten, want het was behoorlijk koud. Was enorm blij dat ik onze vesten niet in de koffer had gedaan, maar dat we ze aan hadden.
En zo kwam het dat deze dag ineens niet meer de laatste dag van ons reisverhaal zou worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten