Dag 31, 15/16 augustus: New York JFK - Brussel Airport

Temperatuur: overdag lekker met af en toe zon, vroeg in de avond hoosbuien en onweer.

Tja, en zo waren we vanmorgen allemaal om een uur of 5 weer wakker. Allemaal krakkemikkig, rode oogjes, wallen en kippenvel. Had zelf in ieder geval niet meer dan zo’n 1,5 uur geslapen. Ik lag met m’n hoofd op de videocamera, in de kou, met het licht aan en om de haverklap een omroepster. Eerst maar even bij Starbucks koffie gehaald om warm te worden en Stijn gefeliciteerd want die werd vandaag 11 jaar. Hieperdepiephoera! Zo’n verjaardag heeft niemand!
En toen stond ons nog een hele lange dag voor de boeg. Zijn nog bij de bagage-afdeling geweest om te vragen hoe het nu verder ging met onze bagage. Volgens deze mevrouw was alles in orde en zou onze bagage met hetzelfde vliegtuig mee gaan als wij. Ook nog even een formulier ingevuld om te kijken of mijn vest nog is gevonden. Dat was ik een maand geleden verloren op JFK. Zou leuk zijn als ik het toch nog thuis gestuurd kan krijgen.
Luc is met Steven nog New York in geweest. Nadien en Stijn zijn op een bankje gaan zitten en wij hebben wat rondgelopen. Om 11.30 uur zijn we weer door de douane gegaan. We wilden nl bijtijds bij de Gate zijn om in te checken en zodoende zeker te zijn van een plaats in het vliegtuig. Ons gezin werd er willekeurig uitgehaald voor een uitgebreide controle. Schoenen uit, riem af. Daarna fouilleren. We mochten kiezen: of voor een speciale röntgenmachine poseren, of fouilleren door een douanebeambte. Wij kozen allemaal voor de machine. Toen de handbagage erdoor en bij een rugzak bleef de machine piepen. Weer de rugzak erdoor, weer piepen. Toen alles eruit gehaald: mijn portemonnee, videocamera en een zooi frutsels. Hij bleef piepen. Ze konden echter niets ontdekken. De douane wist ook niet waarom het apparaat zo piepte, want alle andere keren was het goed gegaan. Het kon zijn dat er een heel klein beetje van iets aan onze tas was gekomen. De apparatuur is nl. heel gevoelig. Was blij dat ik ’s nachts deze tas als kussen had gebruikt. Zo wist ik zeker dat er niemand kon zijn geweest die iets had uitgevoerd met onze bagage. Uiteindelijk mochten we gelukkig door. Hierna hebben we geloof ik iedere Gate van Terminal 3 gezien. Iedere keer zou het vliegtuig weer van een andere Gate vertrekken. Wij konden er eigelijk wel om lachen want we hadden tijd genoeg en verveelden ons dood. Onze eindbestemming was uiteindelijk Gate 2. Daar waren we ruim op tijd want we wilden zo vroeg mogelijk inchecken en zeker zijn van een plek in het toestel. We hadden vandaag al aan verschillende Delta-medewerkers gevraagd over deze vlucht en allemaal zeiden ze dat we pas om 5.55 pm konden inchecken. Maar goed dat we vroeg waren, want inchecken ging dus al vanaf 5.30 pm. Voor hetzelfde geld zouden we daardoor weer niet mee kunnen. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten en klaar waren voor vertrek, barste er een hoosbui en flinke onweer los. We waren allemaal benauwd dat het vliegveld weer gesloten zou worden en dat we nog een nacht moesten blijven. Uiteindelijk kreeg de piloot na 1,5 uur wachten toch toestemming om te vertrekken! Het eerste stuk hadden we flinke turbulentie. Krijg daar helemaal de rambam van. Had weer een pleister achter m’n oor tegen reisziekte. Helpt geweldig, maar vliegen blijf ik afschuwelijk vinden.
Toen we eenmaal boven de wolken waren werd het gelukkig weer rustig. Wel een paar minuutjes boven België weer wat turbulentie gehad.
Landen ging prima. Toen naar de bagageband. Hadden toch allemaal wel een beetje de zenuwen of onze bagage er echt zou zijn. Het duurde wel even, maar uiteindelijk toch alle bagage van de band kunnen plukken.
Onze taxichauffeur stond al te wachten. Die hadden we gisteren nog gemeld dat we een dag later aan zouden komen. Ook dat was dus goed doorgekomen. De auto stond nog netjes op de parkeerplaats van het hotel, dus ook dat was goed gegaan. Maar het ging natuurlijk niet helemaal vlekkeloos: De accu was leeg. Wij hebben een Citroën C5 en die verbruikt ook wat stroom als hij stilstaat. Heeft iets te maken met de speciale vering. Eerst nog geprobeerd met startkabels en de auto van de taxichauffeur, maar dat lukte niet. Toen aanduwen, lukte ook niet. Uiteindelijk de hulp van Citroën ingeroepen. Binnen 40 minuten was er iemand en binnen 40 tellen startte de auto. Zijn allemaal een beetje gaar, want de laatste 48 uur hebben we maar heel weinig geslapen. Och, dat halen we wel weer in.
Het eind van onze vakantie was dus niet zo geweldig. Onze vakantie zelf is FANTASTISCH geweest. We kijken er met veel plezier op terug.

Dag 30, 14 augustus: Los Angeles - New York JFK

Temperatuur: 26 graden Celcius

Nou dacht ik toch echt dat het verhaaltje over de terugreis een saai iets zou worden. Nou, nevernooitammehoelajakkiebakkieechtnie! Het begin ging prima. Ik had de wekker gezet op 4.15 uur, want we moesten de shuttlebus hebben van 5.00 uur. We waren dus netjes drie uur van te voren aanwezig op JFK en mochten daar achteraan sluiten in een flinke rij. Het ging nog redelijk snel, dus dat viel mee. Lastig was wel dat we bij het inchecken niet direct de koffers af konden geven zoals op de heenreis in Brussel. Nee, na het inchecken moesten we met onze 5 stuks bagage en 4 stuks handbagage even verderop de koffers afgeven bij band nr. 1. Helaas stond hier alles al vol, dus moesten we met het hele zooitje naar band nr. 2. Maar ach, hoe bijzonder, ook deze was al vol en moesten we naar band nr. 3. Hier konden we de koffers afgeven, maar we mochten niet voorlangs het lintje en moesten dus helemaal omlopen met onze 898 kg. bagage! Daarna konden we door naar de paspoortcontrole. Wat leuk, ook daar een rij. Was er nog een Pakistaanse familie die even heel vriendelijk voor kwam piepen, dus wij weer even voor terug gepiept. Toen door naar de gate. Nog even een broodje gekocht want we hadden nog niets gegeten. Het eerste deel van de vlucht ging eigenlijk wel voorspoedig. Totdat we ter hoogte van Chicago vlogen. We zagen op de schermpjes dat het vliegtuig een rondje ging vliegen. En daarna nog een rondje. Toen weer een stukje de goede richting uit, en toen weer een rondje. Even daarna kwam de piloot met de hartverwarmende opmerking dat het vliegveld van JFK gesloten was wegens hevige hoosbuien, storm en bliksem, en dat we uit moesten wijken naar het vliegveld van Syracuse. Syracuse ligt zo’n 450 km. ten noordwesten van New York, vlakbij de Canadese grens. Daar zou het vliegtuig bijtanken en wachten op verdere instructies. Aangekomen op het vliegveld meldde de stewardess ons dat er drinken en pizza op ons stond te wachten in de vertrekhal. Dat had ze nog nooit meegemaakt. Ze werd er helemaal blij van. Wij iets minder. Wij zouden nl. oorspronkelijk om 5.00 pm aankomen, en om 7.30 pm zouden wij verder vliegen naar Brussel! Iedere keer werd er omgeroepen dat het vliegveld nog steeds gesloten was en dat we moesten wachten op verdere instructies. Uiteindelijk kregen we om 8.45 pm te horen dat we weer op konden stijgen. De piloot vertelde ons nog dat er een kansje was dat mensen hun aansluiting nog zouden halen omdat alles op JFK vertraging had opgelopen. Helaas was onze aansluiting er toch al vandoor zonder ons. BALEN! En toen kregen we te maken met de niet zo klantvriendelijkheid van Delta Airlines, waar wij mee vlogen. Voor een hotelvergoeding kwamen wij niet in aanmerking omdat het niet hun schuld was, maar de schuld van het weer. Erg vervelend voor u, maar ik moet nu een andere klant helpen. Onze volgende vlucht zou de volgende dag om 6.55 pm gaan. We kregen onze boardingpassen al, maar zonder stoelnummer want de vlucht was overboekt en dus was het nog niet eens zeker dat we morgen wel mee zouden kunnen! Tot ziens. Ondertussen hadden wij kennis gemaakt met een Belgische familie; Luc, Nadien, Stijn en Steven. Hebben de koppen bij elkaar gestoken en probeerden om met 2 gezinnen een hotel te zoeken. Het volgende probleem: er is beneden een hotelinformatiebalie. We konden daar naar toe gaan. Er was echter één klein probleempje: als wij naar beneden zouden gaan dan mochten wij niet meer terug naar boven. M.a.w.: als we geen hotel zouden kunnen vinden, dan moesten we buiten blijven. Toen maar boven op zoek gegaan naar een telefoonboek zodat we het zelf konden regelen. Helaas, geen telefoonboek en onze laptop kon op de een of andere manier geen verbinding maken met internet. Terug naar de Delta-balie voor een telefoonboek. Hadden ze niet, we moesten maar naar beneden naar de hotelinformatiebalie. Toen maar weer heel vriendelijk tandenknarsend de meneer duidelijk gemaakt dat we dan niet meer terug naar boven konden. Uiteindelijk heeft hij ons toen toch een paar telefoonnummers van hotels kunnen geven. Daar hebben we zo lang met iemand aan de telefoon gehangen, dat de 2 kamers die hij eerst nog vrij had, ondertussen al vergeven waren. We hadden dus 15 minuten voor Jan met de korte achternaam met deze meneer aan de telefoon gehangen. De meneer van Delta zei ook al dat er weinig kans was nog een hotelkamer te vinden. Er waren nl. 70 vluchten die vanwege het noodweer niet konden vertrekken. En al deze mensen wilden natuurlijk naar een hotel. Toen hebben we besloten om er maar het beste van te maken en ergens een plekje te zoeken waar we een beetje rustig konden liggen. We zijn toen om een uurtje of twee ’s nachts ergens boven beland op de bankjes van Burger King. Hebben daar een beetje liggen dutten, want het was behoorlijk koud. Was enorm blij dat ik onze vesten niet in de koffer had gedaan, maar dat we ze aan hadden.
En zo kwam het dat deze dag ineens niet meer de laatste dag van ons reisverhaal zou worden!

Dag 29, 13 augustus: Los Angeles

Temperatuur: 28 graden Celcius

Vanmorgen weer de wekker gezet op 6.30 uur zodat we bijtijds bij Moturis konden zijn. De laatste spullen ingepakt, na het ontbijt het laatste broodbeleg weggegooid en opgeruimd. Onze Canadese buren konden we nog blij maken met het koffiezetapparaat, de stoeltjes en de nodige levensmiddelen en ijsjes. We hadden geen last van drukte op de weg en waren om 9.00 uur bij Moturis. De controle stelde weinig voor. Wel even de gebreken doorgegeven: de deur die alleen nog maar van binnenuit open kan, de hordeur die niet meer vast zit aan de buitendeur en de aux batteries die de laatste 2 dagen niet meer werkt zodat we onderweg geen stroom hadden. Alles bij elkaar viel Moturis wel een beetje tegen. Een camper met al 70.000 mile op de teller van 4 jaar oud hadden we eigenlijk niet verwacht. Het is toch leuker om een nieuwere camper te hebben. De camper was voor de rest wel redelijk oké. Koelkast, oven en magnetron werkte goed, ons bed sliep lekker. De stoelen van de dinette waren wel weer hel erg doorgezakt. Maar onze vakantie was heerlijk.
Om 9.15 uur waren we al helemaal klaar. Er zou een taxi gebeld worden om ons naar het Crowne Plaza Hotel te brengen. Helaas kwam de taxi pas om 10.45 uur. Heel vervelend. Je zit maar te wachten. Uiteindelijk kwam de taxi met een hele vriendelijke mevrouw achter het stuur. Zij kon er ook niets aan doen. In onze taxi reed ook nog een Belgische meneer mee die op het vliegveld afgezet moest worden. Een beetje een vervelende kletskous die enorm door zat te ratelen over de meest oninteressante dingen. Meneer: als u dit soms leest, ’t gaat niet over u hoor, ’t gaat over een andere meneer!
Na het inchecken in het hotel hebben we eerst even beneden een Starbucks koffie gehaald. Dat zal ik in Nederland zeker gaan missen: Caramel Macciato. Na de koffie zijn we met de Ocean Express Trolley naar het strand gegaan. Zwemkleding hadden we niet mee genomen dus Jerry en Julian zijn met kleding en al de zee ingedoken. ’t Was heerlijk weer. Daarna met de Trolley doorgereden naar het Manhattan Village Shopping Center. Daar nog even nieuwe teenslippers gekocht, want de mijne zijn niet helemaal heel meer. Ook nog even geshopt voor een collega van Jerry. Daarna terug naar het hotel. De mannen moesten even de kilo’s zand van zichzelf afspoelen. Daarna naar de Burger King gelopen en gegeten. Terug naar het hotel, nog even koffie gehaald en de foto’s op de pc gezet. Nog even m’n verhaaltje schrijven en dan vanavond niet te laat naar bed want we moeten morgenochtend om 5.30 uur aanwezig zijn op het vliegveld.
Dit was dus mijn laatste verhaaltje vanuit Amerika.

Dag 28, 12 augustus: Universal Studios

Temperatuur: 30 graden Celcius
Vandaag gereden: 80 mijl / 127 km.

Vanmorgen de wekker op 6.30 uur gezet om een beetje bijtijds in Universal Studios te zijn. Het douchen op de camping viel tegen, zeker gezien de prijs die je moet betalen om hier te staan. In het ene gebouw was maar één douche die werkte en het andere gebouw was oud, lelijk en niet schoon. Overigens vond de rest van de familie het nogal meevallen, dus misschien dat ik overdrijf of dat het aan mijn ochtendhumeur lag.
Om 8.25 uur vertrokken richting Studios. Nog een beetje last gehad van de ochtendspits. Na de afslag Universal City was het even zoeken omdat er niets meer aangegeven stond. We hadden Front of Line passen, d.w.z. dat je niet in de rij hoeft te staan en vaak vooraan mag zitten. Dat was ideaal! Omdat we toch al lekker geld aan het uitgeven waren hadden we ook maar gekozen voor een iets duurdere parkeerplaats, zodat we vlak bij de ingang stonden. De FOL-passen hadden we een paar maanden geleden al via internet besteld en dat was maar goed ook want wij hadden er €109 voor betaald en nu waren ze aan de kassa €139. Het weer was ideaal met een lekker zonnetje en een beetje wind. We hebben alles kunnen doen wat we wilden, behalve Waterworld. Jerry en de kids hebben The Simpsons Ride zelfs twee keer gedaan. Ik heb beide keren in het zonnetje op hun zitten wachten omdat ik nogal snel ziek word in dat soort enge dingen. Eigenlijk was alles even leuk. Aan het begin van de avond nog even in het park gegeten en toen zijn we vertrokken. ’t Is toch behoorlijk vermoeiend zo’n dag.
Gisteravond nog even via internet een camping geboekt in Anaheim omdat dat het dichts bij het inleveradres van de camper ligt. De camping licht vlak bij Disneyland en we hebben dus nog mee kunnen genieten van het vuurwerk. Het was het mooiste vuurwerk wat ik ooit heb gezien. Nog een paar foto’s van gemaakt. Daarna nog de laatste spullen ingepakt en schoongemaakt. ’t Is nu bijna 23.00 uur dus dadelijk lekker slapen en morgen weer vroeg op. We willen de camper om een uurtje of negen inleveren en worden dan afgezet bij het hotel waar we morgen de laatste dag in Amerika doorbrengen.

Dag 27, 11 augustus: Pismo Beach - Malibu

Temperatuur: We begonnen vanmorgen met bewolking en kou, onderweg wisselend bewolkt en zonnig. In Malibu zonnig en 26 graden Celcius.
Vandaag gereden: 175 mijl / 282 mijl

Vanmorgen buiten ontbeten, maar wel met een vest aan want het was bewolkt en behoorlijk fris. Om 10.15 uur vertrokken. Weer verder over de kustweg. Nog even een stukje omgereden om naar Solvang te gaan. Dat is een Deense nederzetting. Heel leuk met timberwoodframe huisjes. We zijn er 16 jaar geleden ook geweest. Daar een poosje rondgelopen, koffie gedronken en voor de kinderen een ijsje op een terrasje in het zonnetje. Daarna weer verder. Om 15.30 uur kwamen we aan op Malibu Beach RV Park, een camping aan de oceaan (er zit nog wel een weg tussen) waar het heerlijk zonnig was. Wij hebben een plek met uitzicht over zee. Heel mooi. En toen werd het hard werken. Voor de laatste keer gewassen, zodat we zo weinig mogelijk vuile was mee terug moeten nemen. Daarna alles ingepakt en schoon gemaakt omdat we daar morgen geen tijd voor hebben. Om een uurtje of zeven waren we daar mee klaar en ben ik eten gaan koken. Lekker spaghetti gemaakt. Na het eten en de afwas nog even naar de zee gelopen. Jerry en de kids zijn nog even met de blote voetjes in het water geweest. Daarna lekker koffie gedronken en even gekeken voor een camping voor morgenavond en nog even de openingstijden van Universal Studios opgezocht. ’t Is nu 23.15 uur en ik ga nog even kijken of ik m’n verhaaltje nog online kan zetten.

Dag 26, 10 augustus: San Fancisco - Pismo Beach

Temperatuur: Heel wisselend. Vanmorgen in San Francisco zonnig en warm, onderweg mist, kou, warmte, zon. In Pismo Beach zonnig en 23 graden Celcius.
Vandaag gereden: 274 mijl / 441 km.

Na het douchen vanmorgen lekker buiten in het zonnetje een bakje koffie gedronken en zitten lezen terwijl de rest nog in bed lag. Het komt niet zo vaak voor dat we even rustig kunnen zitten. Na het ontbijt zijn we om 10.40 uur vertrokken. Eerst nog even getankt. We zijn via de Golden Gate Bridge richting het zuiden vertrokken. Helaas was er weer mist, dus geen duidelijke foto’s kunnen maken. Het was ontzettend druk op de brug. Aan de ene kant van de brug reden de fietsers, aan de andere kant liepen de wandelaars. Het waren er zo veel dat ze bijna in file moesten lopen. Het was behoorlijk druk op de weg voor een zondag. Een hoop mensen gingen waarschijnlijk een dagje naar de kust. Vooral tot aan Santa Cruz was het druk. Wij moesten net voor Santa Cruz afslaan. Dat was maar goed ook want op dat moment begon de file. Die hadden we dus mooi net ontlopen. Onderweg in Carmel nog even boodschappen gedaan. De reis over de kustweg was erg mooi. Onderweg nog een paar keer gestopt om te filmen en foto’s te maken. Tegen 19.00 uur kwamen we aan in Pismo Beach. We hadden hier geen camping besproken, maar gelukkig hadden ze nog plaats. De camping ligt aan een kanaal naar de zee en we hebben een mooie plaats aan het water. Even een rose’tje gedronken en toen de bbq aangestoken. Lekker gegeten. Terwijl de kids de afwas mochten doen hebben wij een rondje over de camping gelopen. Voor zover we hebben kunnen zien zijn we de enige Nederlanders op deze camping. We staan echt tussen de Amerikanen en tussen enorme joekels van campers en caravans. Zitten nu lekker aan de koffie. Vanavond misschien nog een spelletje kaarten en morgen op weg naar Malibu.

Dag 25, 9 augustus: San Francisco

Temperatuur: 23 graden Celcius

Toen we gisteravond naar bed gingen kwam Jerry er ineens achter dat het morgen (vandaag dus) zaterdag zou zijn, en dat de Ferry dan op andere tijden zou varen. Zo kwamen we er dus net op tijd achter dat de eerste Ferry pas om 8.40 uur zou varen, terwijl we om 8.30 uur aanwezig moesten zijn bij de Ferry naar Alcatraz. We moesten dus snel op zoek naar een alternatief, en dat zou de bus worden. De bus zou om 7.00 uur vertrekken, dus moesten we om 6.45 uur de deur al uit! Dat is heel vroeg. De wekker moesten we dus op 5.15 uur zetten. En dat in de vakantie. We hadden die tijd wel nodig, want nadat we in San Francisco uitgestapt waren moesten we alles bij elkaar nog wel een half uur lopen naar Pier 33, waarvandaan de Ferry naar Alcatraz vertrok. We hebben daar de Audiotour gedaan. Je krijgt dan een koptelefoon op met uitleg, zodat je in je eigen tempo de rondleiding kunt doen. De tour was in het Nederlands, en was heel interessant. We hebben zo’n 2,5 uur op het eiland doorgebracht. Daarna zijn we naar Pier 39 gelopen. Heel toeristisch en heel veel winkeltjes. Daarna doorgelopen naar Fisherman’s Wharf. En vervolgens naar Chinatown, Nob Hill, Financial District, Telegraph Hill, weer Pier 39 en weer Fisherman’s Wharf. En dat alles te voet! De Golden Gate Bridge was helaas nog steeds verstopt in de mist, dus de foto’s hiervan zijn nogal vaag. Erg jammer, maar helaas. Ondertussen hadden we trek gekregen en rondgekeken waar we konden eten. Helaas zijn er een paar gezinsleden onder ons die niet van vis houden en dan valt het niet mee om iets eetbaars te vinden. We hadden al besloten om eerst maar met de bus terug te rijden naar de camping en daar naar een restaurantje te zoeken, toen we een pizzeria tegen kwamen waar we naar binnen zijn gegaan. Het eten was redelijk. We hebben wel eens lekkerder pizza’s gegeten, maar ja dat weet je ook niet van te voren. Na het eten op zoek naar de bushalte, was ook weer een half uurtje lopen. Flink moeten zoeken en daardoor de bus van 19.30 uur gemist. De bus van 20.00 uur gelukkig nog wel gehaald, dus we waren redelijk op tijd terug met knalrode konen want het lijkt dan wel niet warm door de flinke wind, maar het zonnetje scheen wel! In de camper nog even koffie gedronken en toen lekker het mandje in gegaan.

Dag 24, 8 augustus: Yosemite Nat. Park - San Francisco

Temperatuur: 25 graden Celcius
Vandaag gereden: 178 mijl / 286 km.

Na de gebruikelijke ochtendingetjes zijn we vanmorgen om 9.30 uur uit Yosemite vertrokken, Het voordeel van Hodgdon Meadow is, dat het direct bij de westuitgang van het park ligt. We zijn over de 120 gereden richting San Francisco. Onderweg in Oakdale hebben we getankt en boodschappen gedaan. Leuk: 16 jaar geleden hebben we overnacht in Oakdale. We hebben toen in het meest smerige motel overnacht wat je je maar voor kunt stellen.Het motel heette Jerry’s Motel. De haren lagen in bed en de volgende morgen zagen we de kakkerlakken rond lopen! Brrrrr! Toen we vandaag door Oakdale reden zagen we tot onze grote verbazing dat het motel nog steeds bestaat! Het zag er wel beter uit, dus misschien een nieuwe eigenaar.
Onderweg veel boomgaarden gezien met fruitstalletjes, maar ja, we hadden net boodschappen gedaan. De reis ging heel voorspoedig. Bij San Francisco de 580 genomen en over de Richmond San Rafael Bridge naar Larkspur gereden waar de camping is, Marin RV Park. Hier kwamen we om 15.00 uur aan.
Een paar dagen geleden heeft Jerry via internet een Handheld GPS besteld, en deze zou bezorgd worden op deze camping. Toen Jerry hier naar vroeg bij het inchecken vertelde de mevrouw dat het pakketje vandaag aangeboden was maar dat ze het hadden geweigerd omdat ze onze naam niet kenden. Terwijl Jerry nog gebeld had naar de camping voordat hij het ding bestelde! Hij baalde dus ontzettend en de mevrouw voelde zich nogal schuldig. Zij heeft toen direct de koeriersdienst gebeld. De chauffeur was niet meer in de buurt, maar moest toevallig nog wel deze kant op om iets op te halen en hij zou rond 16.30 uur het pakketje weer af kunnen geven. Zo kwam het gelukkig allemaal weer goed, want het ding was al betaald, en hoe het dan opgelost had moeten worden weet ik ook niet.
In de tussentijd maar weer eens gewassen. Helaas is hierbij een wit hemdje van Maxime overleden. Het ene mouwsgat is ongeveer twee keer zo groot geworden als het andere. Geen idee hoe dat nou kan!
Vanavond een wandelingetje van ongeveer een mijl gemaakt naar het winkelcentrum. Daar bij de McDonald gegeten. Absoluut niet mijn favoriet, maar Julian wilde zo graag eens bij een Amerikaanse Mac eten. Daarna nog even bij een outdoor-winkel naar binnen geweest. Ik ben nl. op het vliegveld van New York mijn vest verloren, en het schijnt in San Francisco behoorlijk koud te zijn. Een stuk kouder dan hier in Larkspur. Dus een leuk vest gekocht. Ook hebben Jerry en ik allebei nog een fietsbroek en fietsshirt gekocht. M’n vest kon ik gelijk aan toen we weer naar de camping liepen. Vanavond niet te laat naar bed, want we moeten morgenochtend de Ferry van 7.10 uur naar San Francisco moeten hebben.

Dag 23, 7 augustus: Yosemite National Park

Temperatuur: 32 graden Celcius

Vanmorgen geslapen tot 7.30 uur. Een lange nacht gemaakt dus. Nog een half uurtje liggen lezen. Daarna allemaal in de camper douchen, want douches zijn hier niet op de camping. Dat ging gelukkig allemaal nog net, want we hadden nog ¼ water in de tank. Na het ontbijt eerst even wat benzine getankt en water bijgevuld. Daarna doorgereden naar Tuolumne Grove, een bos met Giant Sequoias. Sequoias zijn bomen die 3.000 jaar oud kunnen worden en 80 meter hoog. Heel indrukwekkend. Hier hebben we een trail gelopen van 2 mijl. Daarna zijn we doorgereden naar Glacier Point. Aan het begin van Glacier Point Road nog twee lifters meegenomen. Het was een stel uit Polen. Zij zijn hun reis begonnen in Denver, eindigen in Los Angeles en verplaatsen zich met het openbaar vervoer. Zijn ook nog in Canada geweest.
Het uitzicht vanaf Glacier Point was echt heel mooi. Boven lekker een ijsje gegeten. Daarna hebben we een stuk van de trail naar Illiouette Fall gelopen, maar na een half uur lopen zijn we weer terug gegaan omdat we naar beneden liepen en natuurlijk ook weer terug naar boven moesten. Om 17.00 uur vertrokken we weer richting camping, waar we om 18.30 uur aankwamen. Een behoorlijk stuk rijden dus. Even wat gedronken en toen de bbq aangestoken.
Ga zometeen koffie zetten en misschien dat we nog een spelletje gaan pesten.

Dag 22, 6 augustus: Mono Lake - Yosemite Nat. Park

Temperatuur: 32 graden
Vandaag gereden: 115 mijl / 185 km.

Eigenlijk zit ik hier gewoon een beetje te liegen, want het is vandaag al 7 augustus. Heb gisteren nl. geen tijd gehad om m’n verslagje te schrijven. Maar, we doen net of het gisteren is.
Zijn niet meer naar Mono Lake gereden, want hadden een beetje de balen van de armoedige zooi hier. We zijn om ongeveer 10.30 uur vertrokken. Voordat we het park inreden even gestopt bij Ellery Lake, omdat het zo’n mooi legpuzzelplaatje was. Daarna doorgereden naar Yosemite. Er was even een korte wachttijd bij de ingang van het park, maar zo hadden Julian en ik mooi de tijd om even een foto te maken bij het Yosemite-bord. Toen de Tioga Road afgereden. We hebben zelfs nog sneeuw gezien. Bij het Tuolumne Meadows Visitor Center even gestopt om informatie over het park te halen en toen eerst maar doorgereden naar de camping, Hodgdon Meadow. Dat was nog een flinke rit, helemaal bij de westingang van het park, terwijl we bij de oostingang binnen waren gekomen. Op de camping even lekker gezeten met wat te eten en te drinken erbij. Daarna doorgereden naar Yosemite Valley, nog eens een rit van 3 kwartier. Toch wel jammer dat we niet in de Valley konden boeken. Dat komt omdat we op het moment van boeken (half maart) even niet in de gaten hadden dat hier de zomertijd al in was gegaan en we dus een uur te laat waren. Daarom was er alleen nog maar plaats op Hodgdon Meadow. Met de camping zelf is verder niets mis. De wegen zijn wel wat hobbelig, maar de camping ligt wel heel erg rustig. Ook is er geen mogelijkheid om met de camper water te tappen en afvalwater te dumpen.
Het park is echt ontzettend druk. Zowel onderweg als in de Valley is iedere parkeerplaats afgeladen. Ook wij hebben de auto geparkeerd in de Valley. Toen eerst maar even boodschappen gedaan, want we hadden echt niets meer te eten in huis. Gelijk maar voor 2 dagen boodschappen gedaan. Na het opruimen van de booschappen hebben we de Shuttlebus genomen naar het eind van de Valley om een wandeling te maken naar Mirror Lake. Ik zie daar altijd zulke mooie foto’s van. Alleen zijn die foto’s waarschijnlijk niet in de zomer gemaakt, want het meer stond bijna droog, dus weinig mirror. Het was nu een klein pootjebadenpoeltje. We hadden de heenweg een soort ruiterpad genomen, en terug over het asfalt. Zo hadden we in ieder geval wel een leuke wandeling gedaan. Daarna weer terug met de shuttle-bus naar de camper en terug naar de camping. Daar waren we om een uurtje of zeven. Lekker pasta gegeten, koffie gedronken en voor 22.30 uur lagen we allemaal op één oor.

Dag 21, 5 augustus: Pahrump - Mono Lake

Temperatuur: In Pahrump 32 graden Celcius, in Mono Lake 24 graden Celcius en regen.
Vandaag gereden: 293 mijl / 472 km

Vanmorgen tot 7.00 uur geslapen en nog even liggen lezen. Moet toch echt voor het einde van de vakantie mijn boek uit hebben! Daarna onder de douche geweest. Dat ziet er ook al zo mooi uit hier met marmeren wastafels en mooie tegeltjes in de douche. Voordat we gingen ontbijten is Jerry eerst de huurauto terug gaan brengen. Ik ben toen met de kinderen naar het zwembad geweest. De kids om te zwemmen, ik om foto’s te maken. Daarna koffie en met z’n allen ontbijten. Alles weer inpakken en toen konden we gaan. Nog even langs de receptie om de elektronische toegangskaarten terug te brengen. Ik heb ze nog even verteld dat we het een schitterend Resort vonden en dat ik in Nederland op internet reklame voor ze zal maken. Dat zal ik doen als ik weer thuis ben. In ieder geval voor iedereen die naar de USA gaat en in de buurt van Death Valley wil logeren: dit is echt een schitterende camping. Zwembad, waterval, mooi sanitair, superdeluxe fitnessruimte met tv’s, sauna, huisvuil wordt opgehaald, er zijn plekken met zitjes, gasbbq en koelkast, geweldig!
Om een 10.30 uur zijn we vertrokken. Op aanraden van Jan Gijs in Beatty nog even de benzinetank helemaal vol gegooid. De reis ging voorspoedig. Iets anders gereden dan dat we in eerste instantie van plan waren, maar achteraf waarschijnlijk wel een iets snellere weg. In Tonopah nog een keertje getankt. Ook wilden we hier nog boodschappen doen, maar het is hier een arme sloeberzooi en een supermarkt was hier niet te vinden. Om ongeveer 16.15 uur kwamen we aan in Mono Lake. We dachten eigenlijk dat de camping aan het meer zou liggen, maar dat is niet zo. Toen we aankwamen regende het. Dat zijn we niet meer gewend! Maar weer eens gewassen. Ondertussen was het al weer droog geworden dus konden we weer buiten zitten. We wilden gaan eten bij de Mac, maar die is hier niet. Supermarkt is hier ook niet, dus de kastjes blijven nog even leeg. Friet en hamburger gehaald bij de plaatselijke patatboer. Waren Amerikaanse hoeveelheden, want wij kregen het niet op. Hier helaas geen internet, en de komende twee dagen in Yosemite ook nog niet, dus voorlopig alleen even in klad schrijven. Misschien kunnen we morgenochtend nog even naar Mono Lake rijden.

Dag 20, 4 augustus: Pahrump - Death Valley - Pahrump

Temperatuur: 48 graden Celcius
Vandaag gereden: 270 mijl / 435 km

Omdat we een lange dag voor de boeg hadden, hadden we vanmorgen de wekker gezet op 7.00 uur (dachten we). Na douchen en tafel dekken kwamen we erachter dat het pas 6.40 uur was. Bleek dat Jerry z’n telefoon nog steeds op Utah tijd stond. Achteraf was het toch niet zo erg, want uiteindelijk waren we toch pas om 8.00 uur bij de autoverhuurder. Daar kregen we een Dodge Grand Caravan mee, een auto met 7 zitplaatsen. Dat is wel weer even een stuk comfortabeler na bijna 3 weken in zo’n grote lompe bak. De camper terug naar de camping gebracht en vertrokken naar Death Valley. Daar kwamen we om een uurtje of tien aan. Daar eerst naar Dantes View gereden, waar je een ontzettend mooi uitzicht hebt over Badwater. Omdat je daar stijgt tot bijna 1700 meter, daalde de temperatuur tot 32 graden Celcius. Je gaat dat bijna koel noemen! Daarna via dezelfde weg weer terug naar beneden. Toen doorgereden naar Zabriskie Point, ook weer ontzettend mooi. Toen nog even door naar het Visitor Center. Een poster gekocht van Death Valley en een boekenlegger. Eigenlijk ben ik op zoek naar een suède boekenlegger die ik hier 16 jaar geleden heb gekocht, maar die zijn niet meer te krijgen.
Daarna wilden we de Salt Creek Trail lopen. Dit is een korte wandeling van 1,5 mijl langs een zoute kreek waar de Pupfish leeft. De Pupfish is een vis uit de ijstijd, die leeft in zout water van 33 graden Celcius, de hoogste temperatuur waarin een vis kan overleven. Deze wandeling hadden we 16 jaar geleden ook gelopen en het leek ons leuk om dat nu weer te doen. Alleen waren we hier 16 jaar geleden in oktober, en nu is het zomer en staat de kreek droog. Dat ging dus niet door. Daarna even een fotootje gemaakt bij Devils Cornfield en bij de Sand Dunes. De Sand Dunes is echt het plaatje wat je voor ogen hebt als je aan een woestijn denkt. In Death Valley zijn vijf van deze Sand Dunes. Deze ontstaan omdat de wind door bepaalde ligging van de omringende bergen niet weg kan, waardoor het zand in bergjes blijft liggen. Hierna doorgereden naar Stovepipe Wells Village. Wat een rommeltje zeg! De souvenirwinkel was tussen 11.00 uur en 16.30 uur gesloten, de saloon was gesloten. We wilden in de winkel drinken kopen. Je kon kiezen tussen zelf limonade tappen of een flesje kopen uit de koeling. We hadden onze bekers al gevuld met ijs en wilden daarna Cola en Sprite tappen. Niet te drinken! Waarschijnlijk aangelengd met water of zo iets. Bah, vies. Toen toch maar flesjes gekocht, want daar valt niet mee te rommelen. Nog even een foto gemaakt van een oude brandweerwagen en toen weer door. We zijn niet verder naar boven gereden richting Scotty’s Castle, wat we eigenlijk wel van plan waren. Het werd steeds warmer, te warm om lang buiten de auto te blijven. De hoogste buitentemperatuur die we vandaag gemeten hebben was 51 graden Celcius!! Niet lekker dus buiten de auto. Daarom besloten we om via de Range Valley weer terug naar Pahrump te rijden. Onderweg nog wel de Artists Drive gereden. Dat is wel zo mooi! De bergen lijken inderdaad op een kleurenpalet met roze en groen. Nog een stukje gelopen daar. De kids bleven in de auto want die vonden het veel te warm. Daarna nog gestopt bij Badwater, het laagste punt van de US, 86 meter onder de zeespiegel. Hier loop je over een zoutvlakte. Het is net of je op sneeuw loopt. Ook hier maar weer een klein stukje gelopen, want de warme wind deed zeer aan onze ogen. Toen weer snel de airco in en in een ruk door het park uit. Het was hier erg rustig en hebben bijna geen andere auto’s gezien. Kreeg een beetje slaap, deed m’n ogen dicht en het volgende moment waren we al weer in Pahrump. Om een uurtje of zes waren we weer terug op de camping en daar zijn we snel naar het zwembad gegaan. Even lekker afkoelen onder de waterval van het zwembad en toen eten koken. Buiten eten kan hier niet, daar is het veel te warm voor. Nu is het 22.00 uur. Jerry is met de kids nog even naar de fitness en ik zit hier heerlijk in ons koele huisje.

Dag 19, 3 augustus: Las Vegas - Pahrump

Temperatuur: 41 graden Celcius
Vandaag gereden: 80 mijl / 129 km

Vandaag geslapen tot 8.00 uur. Dat lijkt uitslapen, maar aangezien we er pas om een uurtje of half drie inlagen, valt dat dus wel mee. Ik was in bed bezig met m’n verslagje, toen er aangeklopt werd. Je weet wel, onze deur gaat niet meer open. Voor de deur stond Jan Gijs die afscheid kwam nemen. Zij gaan vandaag door naar Zion. Hij vertelde nog even over gisteren. Zij waren met een helikopter de Grand Canyon in geweest, was erg mooi. Daarna afscheid genomen. Wij hadden nog een toegangskaart voor de Zion Tunnel, dus die hebben we aan Jan Gijs gegeven. Was toch leuk, om iemand van het AA-forum te ontmoeten. Na de gebruikelijke dingen maar weer eens boodschappen gedaan bij de Wal*Mart tegenover de camping, die 24 uur per dag geopend is. Hebben we weer voor 2 dagen eten in huis. Daarna weer even doorgereden naar Las Vegas Premium Outlet. De kids en ik wilden nog schoenen hebben. Het scheelt te veel om er niets mee te doen! Daarna weer de koele auto ingestapt en vertrokken naar Pahrump. De reis ging v lotjes. Wel een behoorlijke stijging onderweg gehad.
Om een uurtje of vier kwamen we aan in Pahrump. Als je aan komt rijden zie je enorm veel reclameborden. Leuk om te zien na zo’n rit door de woestijn. Weer even getankt en toen door naar de camping. Dit is echt de mooiste camping die we tot nu toe hebben gehad. Bij de ingang stond een meneer die de wacht hield en voor ons het hek open deed. Daarna een keurige parkeerplaats met een sjieke receptie. We kregen nog een rondleiding. Een mooi zwembad met hot-tub en watervallen. Een fitnessruimte met de meest moderne apparatuur en tv schermen, sauna, stoombad. Geweldig! Daarna ging de man ons met een golfkarretje voor naar onze plaats. Wij hebben een eenvoudige plaats, maar er zijn plaatsen met een overdekt bamboe zitje, elektrische bbq en koelkast. Dat hebben we nog niet eerder gezien. Helaas hebben we geen schaduw. Na ons geïnstalleerd te hebben, eerst maar even 4 wassen gedraaid en daarna lekker naar het zwembad gegaan. Daar nog een Nederland stel gesproken. Zij reizen in een camper, hebben niets besproken en waren vandaag met de camper door Death Valley gereden. Tja, wij nemen dat risico liever niet.
Vanavond lekker gebbq’t. Dadelijk nog een bakje koffie en dan niet te laat slapen. Morgen moeten we om 8.00 uur bij het verhuurbedrijf zijn om de auto op te halen waarmee we Death Valley ingaan.

Dag 18, 2 augustus, Las Vegas

Temperatuur: 43 graden Celcius

Vannacht de airco aangelaten, anders was het echt te warm geworden. Vanmorgen tot 7.30 uur geslapen. Omdat het vandaag niet zo uitmaakte hoe laat we weggingen, hebben we de laptop gepakt en zijn weer in bed gekropen zodat de kinderen nog even door konden slapen.
Zo konden we weer even verder met het uploaden van de foto’s.
Nadat de kinderen wakker waren, zijn we gaan douchen. Toen ik de camper uit kwam merkte ik dat het al ontzettend warm was, dus even doorlopen naar de douches. Na het vaste ochtendritueel vertrokken naar de Wal*mart. Daarna doorgereden naar het Las Vegas Premium Outlet Center. Daar hebben we ons prima vermaakt, De extra tas die we op de heenweg in de koffer mee hadden genomen, kunnen we nu goed vullen. Wat een spullen en wat een prijzen! Geweldig! Hierna zijn we met de camper weer terug naar de camping gereden en is Jerry met de kinderen nog even naar het zwembad geweest. Daarna was het aankleden en wegwezen. We gingen eten bij het buffet van Sam’s Town en hadden besloten om dat vroeg te doen zodat we weer bijtijds naar The Strip konden. Het eten was heerlijk. Het is met een buffet altijd oppassen dat je niet veel te veel eet, maar we hebben ons aardig ingehouden. Nog een bak koffie met een stukje taart na, en toen weer met de shuttle-bus op pad, waarna we een half uurtje later weer in Downtown Las Vegas stonden. Omdat The Strip behoorlijk lang is, en er delen tussen zitten die minder leuk zijn hadden we besloten om een dagkaart voor de bus te kopen zodat we af en toe een stukje konden bussen. Ook zouden we met de bus vanavond weer terug rijden naar de camping omdat de laatste shuttle-bus al om 23.30 uur gaat en we dat toch wel wat vroeg vonden. Nou, dat ging allemaal prima. Een stukje, gelopen, een stukje bus en toen uitgestapt bij Stratosphere Tower voor een sanitaire stop. Zo hebben we de hele Strip kunnen zien tot aan Excalibur. Onderweg bij de Mac maar weer een grote Cola Light voor ons allemaal gehaald want jeetje, wat krijg je een dorst van die warmte!! Jerry en Maxime hebben in New York-NewYork nog in de achtbaan gezeten.
Julian had geen zin en ik moet er helemaal niet aan denken! Na Excalibur besloten we om terug te gaan want het was al behoorlijk laat. Het laatste stukje van The Strip hebben we dus niet meer gezien. Daar weer de bus terug genomen naar Dowtown. Het ging niet zo vlot vanwege de drukte, maar we konden zitten en het was lekker koel. In Downtown Las Vegas moesten we overstappen op bus 107 die ons terug naar de camping zou brengen. Daar moesten we een kwartiertje wachten, dus dat was goed te doen. Daar zagen we dat het om 1.15 uur ’s nachts nog steeds 38 graden Celcius was. Onvoorstelbaar! En wat een drukte nog om die tijd! Dat zijn wij helemaal niet gewend in ons stadje tussen de koeien. Om 1.20 uur vertrok onze bus en om een uurtje of twee waren we weer terug op camping. Daar nog even onze dorst gelest en toen lekker gaan slapen!

Dag 17, 1 augustus: Zion Nat. Park - Las Vegas

Temperatuur: 43 graden Celcius
Vandaag gereden: 167 mijl / 269 km

Vanmorgen al om 7.10 uur wakker. Niet alleen vanwege de warmte, maar ook omdat er vlakbij gebouwd wordt, en de bouwvakkers waren al volop aan het timmeren.
Douchen, ontbijten, en daarna vol bewondering een enorme colonne grote mieren die onze kruimels van het ontbijt kwamen opruimen. Nadat we alles opgeruimd hadden hebben we de camper verplaatst naar het parkeerterrein van het Visitor Center, waar we de shutte-bus hebben genomen naar Zion Lodge. Daarvandaan hebben we de wandeling naar de Emerald Pools genomen, een mooie wandeling onder de bomen door naar een waterval. Weer terug beneden nog even afgekoeld in de rivier, want het was al heel vroeg heel warm.
Om 13.00 uur zijn we vertrokken richting Las Vegas, waar we om 16.00 uur aankwamen. Vandaag konden we nl. de klok weer een uur terugzetten. We voelden onderweg al aan de ruiten van de camper dat het steeds warmer werd. Toen we aankwamen bij Sam’s Town RV Park sloeg de warmte ons om de oren, ’t was maar liefs 43 graden! Nadat we snel de stroom aan hadden gesloten zodat de airco aan kon, heb ik maar weer eens 3 wassen gedraaid. Toen de was in de machines zat, zijn Jerry en ik even samen rond gelopen en zagen de camper van Jan Gijs staan. Jan Gijs kennen we van het AA-forum en ik wist dat hij dezelfde dagen op deze camping zou staan. Even aangeklopt en elkaar even kort gesproken, want zij waren ook net aangekomen. Toen weer naar de was die klaar was, deze in de droger gedaan, snel terug naar de camper om zwemkleding aan te doen en toen snel door de hitte naar het verkoelende zwembad. Daar even verder gekletst met Jan Gijs + familie. Zij zijn hier samen met Duitse vrienden. Nog even gezellig gekletst, daarna het water in geplonsd, terug naar de was die ondertussen klaar was, deze opgevouwen, terug naar de camper en een pan pasta klaar gemaakt. Om 21.00 uur met de shuttlebus vertrokken naar The Strip. Geweldig, al die lichtjes. We waren afgezet bij het Paris Las Vegas, dus eerst maar een foto gemaakt van de Eiffeltower. Daarna doorgelopen naar Ceasars Palace. Schitterend, al dat marmer en die mooie beelden. En leuk, al die ouwetjes in het casino! Toen verder The Strip afgelopen richting Downtown. Eerst maar even alle drie een grote cola light gehaald bij de Mac, want we stikten alle vier van de dorst. Omdat de laatste pendelbus om 23.30 uur zou vertrekken vanaf California Hotel, moesten we op een gegeven moment toch door gaan lopen, en dan is die Strip toch behoorlijk lang! We gingen sneller en sneller, maar niet snel genoeg. Op een gegeven moment maar de bus genomen, waar we om 23.25 uur afgezet werden in de buurt van het California Hotel. Toen hard rennen, vragen en zoeken. Uiteindelijk, om precies 23.30 uur, zagen we de pendelbus staan. We hadden eigenlijk allebei al het idee dat we het niet meer zouden halen. En zo is toch ook deze dag weer goed afgelopen!!!

Dag 16, 31 juli: Bryce Canyon Nat. Park - Zion Nat. Park

Temperatuur: 36 graden Celcius
Vandaag gereden: 85 mijl / 137 km

Vanmorgen geslapen tot 7.00 uur en lekker in bed liggen lezen tot 7.30 uur. ’t Is wat, we hebben vakantie maar ik heb nauwelijks tijd om te lezen. Hard werken hoor, zo’n vakantie!
Gisterennacht was het behoorlijk koud, afgelopen nacht viel het wel mee. Toen we vanmorgen buiten gingen ontbijten, was het nog wel koud. De tafel maar even in het zonnetje gezet, en nog was het fris. Onderweg naar Zion werd het snel warmer. Net voorbij Bryce wilden we even boodschappen doen, maar de supermarkt zag er zo ranzig uit, dat we maar door zijn gereden. Onderweg weer veel moois gezien. Boodschappen gedaan in Orderville. Was ook geen hypermoderne supermarkt (er lag een flinke laag stof op de videobanden die te koop waren), maar we hebben bijna alles van het lijstje kunnen kopen. Vlak voor Zion nog even getankt. Jerry moest na het tanken achteruitrijden. Ik gaf aanwijzingen. Er stonden 2 dames achter onze camper koffie te drinken, toen vroeg één van de twee: do we stand in the way? Ik zei: nee hoor, blijf maar staan. Moest wel lachen om deze Nederamerikaanse opmerking. Om een uurtje of één kwamen we aan in Zyon. Zijn eerst doorgereden naar de camping, Watchman Campground. We hebben een mooie plek aan de rivier.
\Daarna met de shuttlebus naar het eindpunt gereden, Temple of Sinawava. Daarvandaan de River Walk gelopen, die overging in de Narrows. Hierbij loop je door de rivier, tussen de smalle hoge rotsen door. Dit was erg leuk om te doen. Ook de kids vonden het erg leuk. Om 18.00 uur waren we terug op de camping. Gegeten, afgewassen en toen nog even de rivier in gegaan. Was erg lachen. Het is een behoorlijke stroomversnelling, dus we vlogen zo’n beetje over de rotsen heen. Gaan nu weer een potje pesten. Geen internet, dus het verhaal blijft nog even binnen de camper.

Dag 15, 30 juli: Bryce Canyon Nat. Park

Temperatuur: 30 graden Celcius

Vanmorgen geslapen tot 7.30 uur. Om 9.30 uur vertrokken naar Campground North in Bryce Canyon zelf, waar we vannacht zullen blijven. De camper neergezet en met de shuttlebus vertrokken naar Sunset Point. Daar eerst geluisterd naar een Ranger die vertelde over het ontstaan van Bryce Canyon. Eigenlijk is Bryce geen Canyon, omdat er geen rivier doorheen stroomt. Daarna de Navajo Loop en de Queens Garden Trail gelopen, bij elkaar een wandeling van ongeveer 5 km. Na afloop naar Bryce Canyon Lodge gelopen en daar op een luie stoel in de schaduw genoten van een heerlijke koude cola. Toen de shuttlebus weer genomen naar Bryce Point, het zuidelijkste punt van Bryce Amphitheater Region. Daar hebben we de Rimtrail gelopen tot aan Inspiration Point, een wandeling van 2,4 km. Onderweg weer heel veel foto’s en film gemaakt. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Aangekomen bij Inspiration Point de shuttlebus terug naar de camping genomen. We hadden alle vier honger. We hadden tenslotte vandaag aardig wat gelopen. Heerlijk in de schaduw genoten van een biertje met chips. Niet zo gezond, maar wel verschrikkelijk lekker. Omdat we geen zin meer hadden om nog boodschappen te doen, zijn we met de fiets naar Ruby’s Inn gefietst, zo’n 7 km fietsen. Het hele stuk berg af, heel relaxt. Daar lekker gegeten, Julian en Jerry hebben nog een ijsje op, en nog een stukje gewandeld. Toen weer terug op de fiets, en toen dus 7 km berg op. Dat was weer minder. Wel gelijk de vette maaltijd er weer af gefietst. Net buiten koffie gedronken en de foto’s van vandaag bekeken. Jerry en ik willen dadelijk nog even op de fiets naar Sunset Point om de zonsondergang te bekijken.
Nou, voor de zonsondergang waren we eigenlijk iets te laat. Na Sunset Point nog even naar Sunrise Point gereden, en daar was het eigenlijk mooier. Een hele mooie lucht met een soort regenboogevenaar. Zijn we toch niet voor niets gegaan. Toen we terug kwamen hebben met z’n viertjes zitten kaarten (pesten). Was erg gezellig.